ناسازواری ها و چالش های برنامه درسی انتقادی هنری ژیرو در مواجهه منطقی با بنیادهای فلسفی تربیت اسلامی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 341
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSR-18-68_004
تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1400
چکیده مقاله:
پژوهش حاضر با هدف شناسایی ناسازواری ها و چالش های برنامه درسی انتقادی هنری ژیرو از منظر بنیادهای فلسفی تربیت اسلامی انجام شد. پژوهش از نظر ماهیت داده ها، کیفی و از نظر نوع روش تحقیق تحلیلی - اسنادی بود. نمونه پژوهشی در بخش برنامه درسی انتقادی ژیرو، کتب و مقالات منتشرشده ژیرو طی سال های ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۸ و در بخش مبانی تربیت اسلامی پژوهش های اصیل این حوزه بودند که به صورت هدفمند انتخاب و برای تحلیل آن ها از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. در این پژوهش مهم ترین آراء ژیرو در عناصر اساسی برنامه درسی انتقادی ازجمله اهداف (تربیت شهروند دموکراتیک و رهایی بخش، شنیدن و توجه کردن به صداهای دیگر، کنار گذاشتن نخبه گرایی و توجه به فرهنگ عمومی، رفع تبعیض نژادی و دفاع از حق مظلومان و گروه های مختلف جامعه، ایجاد جامعه دموکراتیک و مساوات خواه و اخلاقی)، محتوا (توجه به شرایط اجتماعی و فرهنگی، نسبیت معرفت و دانش، اتکا بر ارزش های اجتماعی، در نظر داشتن متن ها، نهادها و ساختارهای اجتماعی)، روش های یاددهی - یادگیری (گفت وگومحوری) و ارزشیابی (مشاهده، مصاحبه، گزارش دهی، پژوهش، خودارزیابی، شرح حال نویسی) مورد واکاوی قرار گرفت. با وجود نقاط قوت در برنامه درسی انتقادی ژیرو ازجمله تاکید بر عدالت تربیتی و توجه به گروه های حاشیه ای؛ اما در این دیدگاه ناسازواری ها و چالش هایی نیز مشاهده می شود که در مبانی فلسفی تربیت اسلامی مورد نقد است. ازجمله این نقدها می توان به عدم ابتنای اهداف بر مفروضات متافیزیکی، غفلت از ساحت های مختلف تربیت در هدف گذاری (تاکید زیاد بر اهداف سیاسی)، نسبیت گرایی در محتوا، کثرت گرایی افراطی در محتوا (عدم توجه به وحدت گرایی)، فروکاهش گرایی در ابزارهای شناخت، گفت وگومحوری محض در روش های یاددهی یادگیری، نادیده انگاری اقتدارگرایی معلم در تدریس، دشواری تفسیر نتایج در ارزشیابی اشاره نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نجمه احمدابادی ارانی
دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.
حسن نجفی
دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
حمید احمدی هدایت
دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، مدرس دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :