تاثیر روش های آموزش مبتنی بر بارشناختی و فناوری واقعیت افزوده بر یادگیری و یادداری دانش آموزان در درس ریاضی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر بارشناختی و فناوری واقعیت افزوده بر یادگیری و یادداری دانش آموزان رشته تجربی پایه دوازدهم متوسطه در درس ریاضی ۳ سال تحصیلی ۹۸-۹۷ است. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با سه گروه یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پایه دوازدهم رشته تجربی شهرستان گرگان به تعداد ۷۲۶ دانش آموز است که حجم نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، از بین ۲۲ دبیرستان شهرستان گرگان، به طور تصادفی دبیرستان مصطفی خمینی انتخاب شد. سپس از بین رشته های پایه دوازدهم این مدرسه، به طور تصادفی رشته تجربی انتخاب شد که دارای ۳ کلاس به تعداد ۹۰ دانش آموز بود. از بین این دانش آموزان، آنان که دارای معدل بالای ۱۷ بوده و از نظر انضباطی در سطح مطلوبی قرار داشتند. ۶۰ دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون محقق ساخته ۳۰ سوالی با رعایت سطوح مختلف حیطه شناختی بلوم است که ضریب تمییز و دشواری تک تک سوالات بررسی و مطلوب گزارش شد. به منظور ارزیابی روایی محتوایی از دو ضریب نسبی روایی محتوا (CVR) و شاخص روایی محتوا (CVI) استفاده شد که به ترتیب ۶۰/۰ و ۸۶/۰ به دست آمد نتایج پژوهش حاضر نشان داد که روش های آموزش مبتنی بر بارشناختی و فناوری واقعیت افزوده تاثیر مثبت و معناداری بر یادگیری و یادداری دانش آموزان دارند و روش آموزش مبتنی بر فناوری واقعیت افزوده نسبت به سایر روش های آموزش مبتنی بر بارشناختی و روش سنتی تاثیر بیشتری بر یادگیری و یادداری دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، بارشناختی ، فناوری واقعیت افزوده ، یادگیری ، یادداری ، درس ریاضی