اثر ۸ هفته مکمل گیری تائورین بر میزان میوستاتین، گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین در بافت عضله نعلی رت های نر مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه: دیابت نوع ۲ شایع ترین بیماری غدد درون ریز در جهان شناخته می شود. اخیرا نشان داده شده، اسید آمینه تائورین می تواند بر بیماری دیابت موثر باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر ۸ هفته مکمل گیری تائورین بر میزان میوستاتین، گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین در بافت عضله نعلی رت های نر مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۲۴ سر رت نر ویستار با دامنه وزنی ۲۱۵ الی ۲۳۰ گرم به صورت تصادفی در ۳ گروه ۸ تایی شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی تائورین تقسیم شدند. جهت القاء دیابت نوع۲ از روش رژیم پرچرب-استرپتوزوتوسین استفاده شد. ۲۵۰ میلی گرم تائورین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در گروه دیابتی تائورین استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در تحقیق استفاده شد. یافته ها: میزان میوستاتین، گلوکز ناشتا و مقاومت به انسولین تفاوت معنی داری بین گروه کنترل سالم و کنترل دیابتی داشت (۰۰۱/۰p=)، اما در گروه دیابتی تائورین نسبت به گروه کنترل سالم تفاوت معناداری مشاهده نشد، ولی با گروه کنترل دیابتی تفاوت معناداری در میزان متغیرهای تحقیق داشت (۰۰۱/۰p=). بحث و نتیجه گیری: مکمل گیری تائورین می تواند در کاهش عوارض در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ موثر باشد. موثر باشد.

کلیدواژه ها:

Type ۲ Diabetes ، Insulin Resistance ، Myostatin ، Taurine ine. ، دیابت نوع ۲ ، مقاومت به انسولین ، میوستاتین ، تائورین