نقش مدیریت شهری در تاب آوری در مقابله با بحران شهر شیراز

هدف از انجام این تحقیق، بررسی نقش مدیریت شهری در تاب آوری در مقابله با بحران شهر شیراز است. بحرانهای تهدید کننده شهرها که شامل مخاطرات طبیعی و بیماریهای اپیدمی حال حاضر است، شرایط زندگی سکنه شهرهای جهان علی الخصوص کلانشهر شیراز را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. افزایش بلاها و خسارات مالی و جانی آنها، پژوهشی با موضوع تاب آوری را در مطالعات شهری را اجباری کرده است و اهمیت آن دو چندان شده است در پژوهش حاضر تاب آوری شهر شیراز مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق با استفاده از نظرات ۵ خبره در حیطه شهر تاب آور حین بحران پرداخته شده است که نتایج نشان داد که نشان داد عامل اصلی امکان پیشرفت در سایر ابعاد تاب آوری شهری، مدیریت شهری است. شهرهای پایدار، انعطاف پذیر و فراگیرغالبا نتیجه حکمرانی خوب هستند که شامل رهبری موثر، مشارکت شهروندان فراگیر و تامین مالی کارآمد از جمله موارد دیگر است. به همین منظور، مقامات دولتی به طور فزاینده ای به داده های عمومی دسترسی دارند و تصمیم گیری مبتنی بر شواهد را امکان پذیر میکنند. داده های باز همچنین به طور فزاینده ای نحوه اشتراک دولت اطلاعات محلی با شهروندان ، ارائه خدمات و نظارت بر عملکرد را دگرگون می کند. این امکان دسترسی همزمان مردم به اطلاعات و مشارکت مستقیم شهروندان در تصمیم گیری را امکان پذیر می سازد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، تاب آوری ، بحران ، شهر شیراز