بررسی امکان تشکیل پوستههای بیولوژیکی و ضخامت حاصل از آنها در رابطه با زمان

سیانوباکترها (جلبکهای سبزآبی ) ابتداییترین موجودات در روی سطح زمین بوده که موجودات زنده حیات توام با تنفس اکسیژنی خود را مدیون این موجودات هستند. این موجودات توانایی زیادی در کلونی کردن ذرات خاک داشته و اغلب به صورت مایه تلقیح جهت ایجاد پوستههای بیولوژیکی و یا ترمیم پوستههای آسیب دیده مورد استفاده قرار میگیرند چرا که آنها ترکیب غالب پوستههای بیولوژیکی در اقلیمهای خاکی هستند. در این بررسی امکان تشکیل پوستههای بیولوژیکی با استفاده از دو گونه سیانوباکتر نوستوک و فورمیدیوم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که با گذشت زمان ضخامت پوستهها نیز افزایش یافته اما این افزایش در پوستههای حاصل از تلقیح توام دو گونه در کنار یکدیگر چشمگیرتر بوده است. از طرف دیگر تصاویر به دست آمده از میکروسکوپ نوری نشان دهنده این است که این موجودات به دلیل توانایی بالایی که در تولید هیف دارند شبکهای پیوسته از هیفها را در خاک ایجاد کرده که ذرات خاک را در کنار یکدیگر حفظ کرده و منجر به ایجاد خاکدانههایی پایدار میگردد

کلیدواژه ها:

سیانوباکتر ، نوستوک ، فورمیدیوم ، پوسته بیولوژیکی ، خاکدانههای میکروبی