بررسی تطبیقی القاب تحقیر و تمجید در زبان فارسی و کردی

زبان پدیده و رفتاری اجتماعی است، زبان به وسعت زندگی و جغرافیاست ودارای بخش هایمختلفی است. القاب در هر زبانی، یکی از بخش های آن است. لقب یا برنام، اسامی غیر از اسماصلی است که شخص به آن شهرت پیدا می کند و همچنین نامی است که دلالت بر مدح یا ذمشخص می کند. معادل لغوی آن در زبان فارسی «پاژنام» است. لقب گذاری در ایران پیش از اسلام نیز رایج بود. به عقیده ی هندوشاه نخجوانی این بخش از قابلیت های زبان زنده، در دوران آل بویه وسلجوقیان در میان عرب ها هم رواج یافت وبعد ها در ایران جانشین «کتیبه گذاری» که شیوه ای عربی بود گردید. یکی از انواع القاب، القاب تحقیر وتمجید است. کاربرد القاب تحقیر با «تهدیدوجهه» ارتباط نزدیکی دارد. القاب یکی از بخش های جهانی زبان های زنده ودارای گویشور می باشند که مردم در زندگی روزمره برای ایجاد ارتباط از آن استفاده می کنند. القاب برای اشاره وخطاب به افرادی که دارای خصیصه ای خاص هستند به کار می روند و منعکس کنند روابطاجتماعی در جامعه هستند. هدف مقاله ی حاضر، مقایسه ی تطبیقی القاب تحقیر و تمجید ، در دوزبان کردی و فارسی است. این مقاله ضمن اینکه جستاری میان رشته ای در حوزه های زبان شناسی،جامعه وروان شناسی فردی واجتماعی است اما، به نوبه خود نیز می تواند زمینه بهبود ارتباطاتانسانی را در دو زبان یادشده فراهم کند؛ و درنتیجه می تواند در همبستگی بیشتر و وفاق ملی موثرباشد. در این راستا القاب تحقیر و تمجید فارسی و کردی را انتخاب و مقایسه و بررسی کردیم.پژوهش به شیو میدانی است.

کلیدواژه ها:

القاب ، مدح ، ذم ، وجهه ، زبان کردی ، زبان فارسی ، نظریه ی ادب