بررسی تطبیقی مصادیق «احسان» در قرآن و عهدین

«احسان» یکی از مفاهیم ارزشمند اخلاقی است که در تعالیم دین مبین اسلام و ادیان پیشین تاکید جدی و اساسی بر آن شده است. با توجه به متون کتب مقدس می توان گفت هدف غایی ادیان الاهی، بسط و گسترش نیکوکاری است. در قرآن و کتب عهدین، آیات و تعالیم ارزشمندی ذکر شده است که عمل به هر یک از آنها می تواند انسان را به سرمنزل مقصود راهنمایی کند و مقدمات تقرب وی را به درگاه خداوندی بیش از پیش هموار سازد. این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی و با هدف تطبیق دیدگاه قرآن و کتب عهدین درباره مصادیق «احسان» صورت گرفته است. در نتیجه با توجه به آیات قرآن و تعالیم عهدین، می توان تصویری روشن از جایگاه واقعی تعالیم قرآنی در نهادینه سازی آموزه های اخلاقی و تاثیر بیشتر آن بر تعالیم عهدین ارائه کرد. نتایج بررسی تطبیقی نشان می دهد مصادیق «احسان» در قرآن و کتب عهدین شامل زکات، صدقه، انفاق، اطعام نیازمندان و محبت است که می تواند به گروه های مختلف جامعه اختصاص یابد؛ اما تفاوتشان در این است که در قرآن نسبت به کتب عهدین، احسان تنوع بیشتری دارد و بر آن تاکید بیشتری شده است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، عهدین ، آموزه اخلاقی ، احسان ، بررسی تطبیقی