امر قدسی و برساخت معنا: دین به مثابه نظام معنایی جمعی
محل انتشار: دوفصلنامه پژوهش های ادیانی، دوره: 8، شماره: 16
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 238
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADYAN-8-16_009
تاریخ نمایه سازی: 4 مرداد 1400
چکیده مقاله:
تمرکز این مقاله بر کنکاش در چیستی معنای دینی (نه معنای دین) و چگونگی عملکرد آن در برساخت رفتار و کنش های فردی و جمعی است که با اتخاذ برساخت گرایی اجتماعی به عنوان رویکرد نظری روشی صورت گرفته است. از دیدگاه برساخت گرایی اجتماعی، دین، سایبان مقدسی است (به تعبیر برگر) که توان چشمگیر آن در معنابخشی به تمام وجوه حیات انسانی در اشکال فردی و جمعی، آن را به یکی از نظام های معنایی بسیار نامیرا و موثر در زندگی بشری تبدیل کرده است. از این رو حتی در عصر پساسکولاریسم نیز، ماهیت دین به عنوان منبع معنایی، هرچند با بازنمایی های متفاوت، اما به صورتی پیوسته، توام با فراز و نشیب، پایدار بوده است. برساخت گرایان معتقدند دین، نظام معنایی کاملا جمعی و تعاملی است که بسان نظام معنایی غالب عمل می کند که جهان و پدیده های آن را برای باورمندان، فهم پذیر، هدفمند و توجیه پذیر می کند و حتی زمانی که این نظام غالب، در گستره فردی و جمعی، با مشکل مواجه شود، معنای موقعیتی نشئت گرفته از آن، به عنوان جایگزین موقت و گاه دائمی عمل کرده، هویت، رفتار و کنش های متعدد را برمی سازد و جهت دهی می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا خشک جان
استادیار گروه جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :