تبین تاثیر مشاغل خانگی بر ساختار اقتصادی از دیدگاه روستاییان با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری (مطالعه موردی: مناطق روستایی استان اصفهان)

مشاغل خانگی در مناطق روستایی در راستای ماندگاری آن ها و عدم مهاجرت بسیار با اهمیت می باشد و بررسی آن می تواند در راستای اشتغال پایدار و به تبع آن توسعه پایدار ، با ارزش می باشد. این امر در مناطقی که دارای تعداد زیاد روستا با جمعیت زیاد و اغلب بدون درآمد ثابت می باشند، از جمله مناطق روستایی استان اصفهان، از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد.هدف از این مقاله تاثیر مشاغل خانگی بر ساختار اقتصادی از دیدگاه روستاییان با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری می باشد. تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی – علی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه روستاییان شاغل در مشاغل خانگی استان اصفهان می باشد که بر طبق اعلام مرکز آمار ایران در آبان سال ۱۳۹۵ برابر با ۲۹۶۵۸۱ نفر بوده اند که از فرمول کوکران برای محاسبه حجم نمونه آماری استفاده شد که بر این اساس حجم نمونه برابر با ۳۸۴ خانوار برآورد شد. در ادامه با استفاده از روش نمونه گیری احتمالی ، پرسشنامه ها در بین ۹۵ روستای استان اصفهان که به صورت تصادفی در سال ۱۳۹۸ انتخاب شده اند توزیع شد. نتایج نشان می دهد که اعتبار اندازه گیری شده هر پنج مدل اندازه گیری و نیز مدل پنج عاملی مرتبه دوم برای بررسی مشاغل خانگی قابل قبول می باشد. در نهایت رونق تولید (۳۰/۰)، افزایش سرمایه گذاری(۱۸/۰)، بهبود فضای کسب و کار(۶۶/۰) ، کاهش بدهی روستاییان(۴۶/۰) و کاهش مهاجرت (۲۲/۰) از بارهای عاملی را تبیین می نماید .

کلیدواژه ها:

اشتغال ، مشاغل خانگی ، نواحی روستایی ، ساختار اقتصادی ، استان اصفهان