تبیین نقش گزاره های توصیفی نمایشی در آموزش تاریخ با تکیه بر داستان حسنک وزیر

گزاره های توصیفی نمایشی، یکی از بهترین راه های ارائه ی مقاصد انسانی در قالب نوشتار و به شیوه ی ملموس و عینی به شمار می آیند و به خاطر بیان رئالیستی و ذکر جزئیات، به صورت دقیق و به دور از ابهام در متون تاریخی دارای اهمیت فراوان اند. از سوی دیگر در ارتباط با مسائل زبان شناسی و نقش اساسی آنها در انتقال معنا به مخاطب و همچنین در حوزه ی ادبی به خاطر جنبه ی بیان زیبایی شناسانه و تاثیر گذارشان دارای اهمیت وافراند. از جنبه ی دیگر، چون اساسا آموزش درست تاریخ و مسائل تاریخی، مستلزم نوعی بیان دقیق و جزئی است، لذا کتاب تاریخ بیهقی در تاریخ ادبیات ما در این زمینه دارای اهمیت ویژه ای است و این انحصار و بر جستگی در داستان »ذکر بردار کردن حسنک وزیر« با وجود توصیف دقیق فضاهای سیاسی و اجتماعی آن دوره و تبیین دقیق منش و رفتار شخصیت های آن زمان قابلیت بررسی ویژه ای دارد و در میان متون تاریخی از این حیث دارای نمود و جلوه ای ممتاز است. در این پژوهش، بنابر روش توصیفی، به تبیین نقش گزاره های توصیفی و نمایشی زبان در بیان(تاثیر گزار) و در عین حال رئالیستی مسائل تاریخی، در تاریخ بیهقی اشاره دارد و برای شرح، بس و اهمیت و ضرورت موضوع به ذکر برجسته ترین موارد آن از داستان جمله موارد موجود در حسنک وزیر میپردازد و همچنین به صورت ضمنی به جایگاه و نقش گزاره های توصیفی نمایشی در بیان موثر مسائل ادبی به عنوان یک امر بینا رشته ای اشاره مینماید.

کلیدواژه ها:

تبیین ، گزاره های توصیفی نمایشی ، مسائل تاریخی ، حسنک وزیر تاریخ بیهقی