خسارت فرصت از دست رفته و عدم النفع در حقوق ایران و امریکا

توسعه اجتماعات پیشرفت در زمینه تولید و تغییرات گسترده در ساختارهای اقتصادی و جوامع روابطحقوقی را دستخوش پیچیدگی ها و گوناگونی بسیار نموده که سبب گسترش روز افزون قواعد شده است.از جمله در قراردادها که گاهی به علت عدم اجرای قرارداد و تقصیر دیگری شخص فرصت تحصیلمنفعت و یا اجتناب از ضرری را از دست می دهد که این از دست دادن فرصت باعث بروز خسارات وضررهای غیر قابل جبرانی می گردد. فرصت یک موقعیت زمانی است که در طول زندگی افراد به طورمحدود بدست می آید و همه افراد در طول زندگی خود به دنبال کسب فرصت های طلائی و حداکثراستفاده از آن ها هستند. فرصت همانند یک کاتالیزور فرآیند رسیدن به هدف را سرعت می بخشد.امروزه در بسیاری از مسائل حقوقی شاهد رخ دادن حوادثی هستیم که عدم انجام قرارداد باعث بروزخسارات متعددی از جمله از دست دادن و تضییع فرصت های گوناگونی می گردد که این فرصت ها برایافراد دارای ارزش مادی و معنوی می باشد تا جائی که گاهی شخص حاضر به صرف هزینه های فراوان وهنگفتی برای دست یابی به آن می گردد.بروز این حوادث سبب گردید که در نظامات مختلف حقوقی نظریه از دست دادن فرصت و موقعیت مطرحگردد. از آنجایی که هدف از ایجاد مسوولیت جبران ضرر است و فقهای اسلامی و حقوقدانان طبق قاعدهلاضرر اعلام نموده اند که هیچ کس نباید به دیگری ضرر بزند و هیچ ضرری نباید جبران نشده باقی بماند،لذا اینگونه در نظرگرفته می شود که باید آن را به عنوان ضرری مستقل و جدای از زیان های نهایی درنظر گرفت و در جبران آن شکی نباید داشت زیرا این یک قاعده اخلاقی است وعدالت اجتماعی ایجابمی کند که هر کسی به هر دلیلی به دیگری ضرر وارد کند در برابر او مسئول است. نظریه از دست دادنفرصت در صدد جبران خساراتی است که در نتیجه فوت شدن فرصت بدست آوردن نفعی یا اجتناب ازضرری به افراد وارد می شود که این نظریه هم در مسوولیت قراردادی و هم قهری مطرح می گردد. ایننوشتار با بهره مندی از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی خسارت فرصت از دست رفته و عدم النفع در حقوق ایران و آمریکا پرداخته است.

کلیدواژه ها:

عدم النفع ، منافع ممکن الحصول ، منافع محقق الحصول ، جبران خسارت