آسیب شناسی ساختاری پردیس های خودگردان دانشگاه های دولتی شهر تهران

این پژوهش با هدف، آسیب شناسی ساختاری پردیس های خودگردان در سه بعد (رسمیت، تمرکز و پیچیدگی) و پیامدهای بلندمدت آسیب ها انجام شده است. بدین منظور با روش نمونه گیری غیراحتمالی و هدفمند، با ۲۱ نفر از صاحب نظران آموزش عالی و مدیران پردیس های خودگردان دانشگاه های دولتی شهر تهران مصاحبه انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی - اکتشافی است، برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مضمون استفاده شده و مضامین آسیب های ساختاری استخراج شد. نتایج پژوهش نشان داد، از مجموع ۱۸۱ مورد کدگذاری؛ ۲۷% کدهای استخراج شده مربوط به مقوله رسمیت، ۳۸% مربوط به مقوله تمرکز و ۳۰% مربوط به مقوله پیچیدگی و ۵% مربوط به پیامدهای بلندمدت آسیب ها هستند. این امر بیانگر آن است که بیشترین آسیب های ساختاری پردیس های خودگردان مربوط به بعد تمرکز و مضامینی ازجمله: عدم تفویض اختیار و وجود تصمیم گیری از بالا به پایین، عدم استقلال در جذب نیرو، عدم استقلال در زمینه پذیرش دانشجو و اجرای فرآیند آموزشی و عدم استقلال مالی است. 

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ساختاری ، تمرکز ، پیچیدگی ، رسمیت ، پردیس خودگردان