تغییرات در سطوح امنتین-۱،CRP و استقامت قلبی تنفسی متعاقب مداخلات ورزشی در زنان چاق ودارای اضافه وزن

چکیده:هدف: هدف کلی این پژوهش بررسی اثرات دو شیوه تمرین هوازی و مقاومتی روی سطوح امنتین-۱، پروتئین واکنشگر-C و استقامت قلبی تنفسی زنان چاق و دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: تعداد۲۲ زن داوطلب غیرفعال چاق و دارای اضافه وزن به شکل تصادفی در دو گروه تمرین هوازی (سن ۷/۷۶±۶۴/۴۰سال، نمایه توده بدنی۳۶/۵±۶۱/۲۹ کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی۹۸/۲±۳۱/۲۷)و تمرین مقاومتی ( سن۸۲/۶±۹۱/۴۰سال، نمایه توده بدنی۷۷/۴±۱۶/۳۱ کیلوگرم/مترمربع و درصد چربی ۹۹/۲±۹۴/۲۶) تقسیم شدند. پروتکل تمرینات هوازی شامل دویدن/ راه رفتن به مدت۶۰-۳۰ دقیقه و تمرینات مقاومتی شامل تمرینات باوزنه با شدت ۱RM۷۵% به مدت هشت هفته وسه جلسه درهفته بود. نمونه گیری خون قبل مداخلات و۲۴ساعت پس از آخرین جلسه تمرین درحالت ناشتا گرفته شد. نتایج : پس از ۸ هفته تمرین غلظت پلاسمایی امنتین-۱در هر دو گروه مقاومتی و هوازی افزایش، سطوح پروتئین واکنشگر-C در هر دو گروه کاهش، و میزان استقامت قلبی تنفسی آزمودنی ها افزایش نشان داد، اما در هر سه متغیر مورد اندازه گیری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید(۰۵/۰P≥). بحث و نتیجه گیری:  نتایج این پژوهش حاکی از آن است که تغییرات معنی داری بین سطوح پلاسمایی امنتین-۱، پروتئین واکنشگر-C  و استقامت قلبی تنفسی زنان چاق و دارای اضافه وزن در نتیجه اجرای تمرینات تمرین هوازی و مقاومتی وجود مشاهده نگردید، و مداخلات ورزشی کوتاه مدت ۸ هفته ای اثرات یکسانی روی این شاخص های متابولیکی دارند.