جامعه مدنی و توسعه اجتماعی در ایران

مداخله اجتماعی انسانها در تصمیم گیری ها و فعالیت های جامعه یکی از نیازهای اساسی انسان بهشمار می رود. این مشارکت در امورات اجتماعی در گرو رشد جامعه مدنی در جامعه هست. جامعهمدنی زمینه ساز حصول توسعه اجتماعی است. هدف تحقیق حاضر که به روش گراندد تئوری و باتکنیک مصاحبه انجام گرفت، این بود که مشخص شود سازمانهای مردم نهاد و رشد جامعه مدنیچه تاثیر بر توسعه اجتماعی در کشور دارند. نویسندگان بر این نظرند که نقطه ضعف توسعهاجتماعی، ضعف جامعه مدنی است که خود ناشی از دو عامل توسعه نیافتگی فرهنگی و توسعه-نیافتگی سیاسی است. جامعه مدنی در زمینه های مختلف می تواند به توسعه اجتماعی کمک کندمانند توانمندسازی اجتماعی، ایجاد عدالت اجتماعی، برنامهمداری، تکثرگرایی، قانونگرایی. جامعهمدنی قادر است به دو شیوه توسعه اجتماعی را برجسته کند. از یکطرف با در کنار هم قرار دادنهمه گروه ها، اقوام و اقلیت ها و برخورد قانونی نسبت به آن ها، کینه ها و دشمنی ها، تبعیض ها، بی-عدالتی ها و نابرابری ها را از بین ببرد و از این طریق به همبستگی اجتماعی و انسجام فرهنگی کمکفراوانی کند و جامعه را از پراکندگی و انزوا بیرون بیاورد، از طرف دیگر از آنجایی که انسانها فارغ ازقومیت، نژاد، مذهب و رنگ، دارای حقوق مخصوص به خود هستند و این امر یعنی دفاع از حقوق وآزادی های انسان ها و همچنین حق حیات آن ها، وظیفه جامعه مدنی است که در برابر دولت ودیگر نیروهای اجتماعی از آن محافظت کند و از تضیع آن ها جلوگیری نماید.

کلیدواژه ها:

جامعه مدنی ، توسعه اجتماعی ، توسعه نیافتگی فرهنگی ، توسعه نیافتگی سیاسی