مسئولیت کارفرما در حوادث ناشی از فعالیت های معدنی بر مبنای قانون مسئولیت مدنی

در حال حاضر هیچ فعالیت اجتماعی را نمی توان یافت که مسئولیت مدنی در آن نقشی نداشته باشد و از جمله مواردی که می توان به حضور مسئولیت مدنی و قوانین مربوط به آن اشاره نمود، حوادث ناشی از کار در معدن است. چرا که وقوع حوادث ناشی از کار در معدن اجتناب ناپذیر است، پس اینکه مسئول حادثه در معدن کیست و به چه میزان در وقوع حادثه نقش داشته، بسیار مهم است. ماده ۱۲ قانون مسئولیت مدنی مصوب سال ۱۳۳۹ برای اولین بار احکام خاصی در مورد مسئولیت کارفرما ناشی از خساراتی که به اشخاص ثالث وارد می شود، مقرر نمود. عده ای از حقوقدانان که تحت تاثیر حقوق اروپا بوده اند بدون توجه به نظام حقوقی اسلامی مبنای تقصیر را به عنوان اصل پذیرفتندودر مقابل عده ای از حقوقدانان نیز مبنای مسئولیت مدنی کارفرما را نظریه خطر می دانستند. این مقاله حکایت از آن دارد که مبنای مسئولیت مدنی کارفرما در برابر شخص ثالث نه فرض تقصیر است نه نظریه خطر؛ بلکه با توجه به ظرفیت های موجود در فقه و حقوق ایران مبتنی بر نظریه تضمین حق است. قانون کار ایران، آیین نامه حفاظت فنی کار و همچنین آیین نامه ایمنی در معادن دارای برخی مقررات حمایتی است و این حمایت برای طرف ضعیف، یعنی کارگر در نظر گرفته شده است. در این مقاله به بررسی مسئولیت کارفرما در حوادث ناشی از فعالیت های معدنی پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، کارفرما ، کارگر ، قانون کار ، حادثه ، معدن ، قوه قاهره