تبیین مدل آموزش هنر از طریق پژوهش در دست ساخته ها مبتنی بر ادغام رویکردهای آموزشی؛ مطالعه موردی دست دوخته ها

از مهم ترین چالش­ها در آموزش هنر معاصر، ابداع و طرح ریزی برنامه هایی است که بتواند در مسیرهای جذاب، خلاقانه و در عین حال ساختارمند، دانش­ آموزان را در مقاطع آموزشی مختلف، به ویژه دوره­های متوسطه، در کشف معانی آثار، ایده­های پیچیده و درهم تنیده با باورها و عقاید مبدعان آن­ها یاری رساند و علاوه بر گفتمان­ های مبتنی بر هنرهای زیبا و منحصر به فرهنگ­های خاص، اشکال هنری از فرهنگ و هنر بومی، قومی و ملی هر کشور را ذیل خود جای دهد. نوشتار حاضر با هدف بهره­مندی از مولفه های رویکردهای «آموزش مبتنی بر رشته ­های هنر» (DBAE) و «فعالیت هنری پژوهش محور» (APR)، به ارائه طرح درس ترکیبی، با تمرکز بر دست­دوخته­ های ایرانی پرداخته است. پرسش اصلی که این پژوهش با روشی توصیفی تحلیلی و با رویکردی مقایسه ای به آن پاسخ می دهد این است که فلسفه ادغام رویکردهای آموزش هنر در راستای پژوهش در دست ساخته ها چیست و چگونه می توان ساختار آموزشی را بر این مبنا تدوین کرد.نتایج این پژوهش نشان می دهد که رویکردهای ادغامی در آموزش و پژوهش دست­ ساخته­ ها، نه تنها می­تواند دانش­ آموزان را بر جنبه های شکل­گرایانه آثار متمرکز کند؛ بلکه آنان را به کشف ایده ها، باورها و عقاید تنیده با آثار بومی و فولکلور ترغیب نماید. به علاوه، دانش آموزان با رمزگشایی و کاوش در این آثار، قادر به خلق دوباره (نه مشابه) و رمزگذاری مفاهیم بر مبنای اندیشه­ های خود خواهند شد.

کلیدواژه ها:

دست ساخته ها ، دست دوزها ، رویکرد مبتنی بر رشته های هنر ، رویکرد پژوهش محور ، رویکرد تلفیقی