مدلیابی ساختاری رضایت مندی کودکان از فضاهای باز مجتمع های مسکونی

زمینه و هدف: این تحقیق، بررسی رضایت مندی کودکان از فضاهای باز مجتمع های مسکونی در قالب یک مدل علی است. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع همبستگی طرح مدلیابی روابط ساختاری می باشد که۱۴۷ نفر از والدین ساکن در مجتمع های مسکونی شهرک شهید  فلاحی و شهرک امید تهران به شیوه خوشه ای تصادفی  انتخاب شدند تا ۵۷ سوال پرسشنامه مربوط به دیدگاه  والدین در  فضاهای  باز مجتمع های مسکونی را پاسخ دهند. روایی ابزار مورد بررسی از روش محتوایی و سازه مورد مطالعه نشان داد که ابزار دارای روایی  مناسبی است. همچنین میزان پایایی این ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ ۹۵۴/۰=α به دست آمده است. با استفاده از روش تحلیل مسیر و رگرسیون و تعیین اثرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرها  بر آموزش پذیری فضاهای باز مجتمع های مسکونی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته­ها نشان دادند که عوامل برای رضایت مندی کودکان از فضاهای باز در مجتمع های مسکونی به تبعیت از روابط مستقیم و غیرمستقیم صورت می پذیرد. نتیجه­گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که، متغیر های عوامل طبیعی (پوشش گیاهی)، فرم فضا و ارگونومی به طور مستقیم در رضایت مندی کودکان در فضاهای باز مجتمع های مسکونی تاثیر دارند و متغیر های انعطاف پذیری وسایل بازی کودکان، عوامل محرک بصری به طور  غیرمستقیم بر رضایت مندی کودکان در فضاهای باز مجتمع های مسکونی تاثیر دارند.

کلیدواژه ها:

مدلیابی ساختاری ، رضایت مندی ، عوامل طبیعی(پوشش گیاهی)- فضاهای باز- مجتمع های مسکونی