بررسی جایگاه و نقش تفکر انتقادی در ارتقای تربیت معلم

تفکر انتقادی نوعی تفکر هدفمند منحصر بفردی است که متفکر به طور منظم و به طور عادتی، معیار و استانداردهایی مدبرانه را برای فکر کردن برقرار نموده، مسئولیت ساختار تفکر را می پذیرد و آن را بر اساس استانداردها هدایت می کند و تاثیر و کارایی تفکر را بر اساس هدف، معیار و استانداردها ارزیابی می کند. امروزه صاحب نظران، تفکر انتقادی و خلاق را به عنوان برونداد اصلی تعلیم و تربیت نوین معرفی می کنند و آموزش تفکر پایه اصلی ظهور آن می باشد. این نوع تفکر در تربیت معلم نیز جایگاهی ویژه دارد. این نوع تفکر، به عنوان جنبه ی مهمی از عملکرد حرفه ای در معلمی مورد توجه قرار گرفته است. هم چنان که معلمی از حالت شغل به سمت حرفه پیشرفت داشته است، نیاز به مهارت های شناختی و ارتباطی، معلمان را از وظیفه محوری به سمت مهارت محوری مبتنی بر دانش پیشرفته، سوق داده است. آموزش و ارتقای تفکر انتقادی در تربیت معلم، با توجه به اهمیت آن در عملکرد تحصیلی دانشجویان و تربیت معلمانی ماهر بیش از پیش محسوس است. با توجه به اهمیت تفکر انتقادی در رشد دانشجو معلمان، در این مطالعه بر آن شدیم تا با روشن ساختن واژه ی تفکر انتقادی، چگونگی تدریس و شکوفاسازی ، روش های ترویج و لزوم به کارگیری و پیامدهای آن را در تربیت معلم بررسی نماییم. نتایج مطالعه نشان داد، برنامه ریزان و مسئولین تربیت معلم باید در برنامه های آموزشی خود توجه بیش تری به پرورش مهارت تفکر انتقادی و گرایش به تفکر انتقادی اختصاص دهند. در برنامه های درسی تربیت معلم ، باید روش هایی گنجانده شود که از طریق آن ها دانشجویان، قابلیت های چگونه آموخن را از طریق نظم فکری بیاموزند و در زندگی روزمره ی خود به کار برند و با توجه به نقش اساسی محیط های آموزشی و روش های حاکم بر آن ها، باید به صورتی سازماندهی شوند که دانشجویان، را به جای ذخیره سازی حقایق علمی بامسائلی درگیر سازند که در زندگی واقعی با آن ها مواجه می شوند

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، ارتقا ، تربیت معلم ، مهارت های تفکر انتقادی