بررسی اثرات سازه زیر زمینی بر روی تفرق امواج لرزه ای رسیده به سطح زمین

شناخت و درک واقع بینانه از تفرق امواج لرزه ای ناشی از سازه های زیرزمینی که تحت عنوان پدیده بزرگ نمایی در سطح زمین شناخته می شود، می تواند منجر به طراحی ایمن و مقاوم سازه های ساخته شده در سطح زمین شود. در پژوهش حاضر، با استفاده از نرم افزار تفاضل محدود FLAC مدل های مختلفی از ایستگاه مترو دایکای که تحت زلزله کوبه در سال ۱۹۹۵ به شدت آسیب دید، مورد بررسی قرار گرفت. برای مطالعه پدیده بزرگ نمایی، پاسخ های سطح زمین در دو حالت بدون سازه و با وجود سازه بررسی شد. نتایج نشان می دهد که بیشترین مقدار بزرگ نمایی به مقدار ۲/۲ در نقطه میانی سازه و بیشترین پیک شتاب در نقطه مجاور لبه سازه ثبت شد. در بین نقاط مختلف روی لایه های خاک، نقاطی که در تماس با سازه قرار داشتند بیشترین مقدار افزایش نسبت به حالت بدون سازه را تجربه کرده اند. در ادامه مدل های مختلفی از سازه در ضخامت های ۱۰ تا ۷۰ سانتی متری ستون مرکزی تهیه و تغییر مکان های جانبی سازه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که حداکثر تغییر مکان جانبی سازه بین کمترین و بیشترین ضخامت کمتر از ۱۰ میلی متر می باشد.

کلیدواژه ها:

بزرگنمایی ، تفاضل محدود ، سازه زیر زمینی ، تفرق امواج