ارائه چارچوب روش شناختی به منظور ارزیابی محیطی منطقهای(REA) واجرایی نمودن دستورکار محلی۲۱مطالعه موردی: منطقه سهند در استان آذربایجان شرقی

بروز مشکلات عدیده محیطزیستی در کشورهای در حال توسعهوتوسعه یافته موجب گردیده است که توجه به حفاظت محیطزیست از نمود بیشتری در فرایند تصمیمسازی وتصمیمگیری برخوردار گردد. روند شتابان توسعه و تاثیرات ناشی ازآن برمحیط موجب شده است تا ارزیابی اثرات ناشی از توسعه بر محیطزیست، بهعنوان بخشی ازفعالیتهای توسعه مد نظر قرار گیرد کهانجاماین امرلزومارزیابی راهبردها به منظور انتخاب بهترین راهبرد و یا اصلاح آنها را ضروری میسازد. تحقق توسعه پایدار نیازمند چند ابزار پشتیبانی است که یکی ازاصلیترین آنها ارزیابی محیطی است که تاکید بسیاری بر دستیابی به اشکال پایداری درفرایند توسعه دارد. در سالهای اخیر ارزیابی محیطی منطقهای بهعنوان ابزاری موثر در پشتیبانی از توسعه پایدار محلی شناخته شده است. دراین پژوهش سعی شده است تا با انجام REA در منطقه سهند به تحلیل وتفسیر الگوهای توسعهاجتماعی- اقتصادی ناپایدار گذشتهوعلل بروز مشکلات محیطی تجمعی در سطح منطقه مورد مطالعه پرداخته شودو با تدوین برآمدهای راهبردی جهت اجرایی کردن دستور کار محلی۲۱، بهارتقاء پایداری در توسعه همه جانبهاین منطقهاقدام گردد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که مشکلات محیطزیستی موجوددر منطقه مورد مطالعه عمدتا ناشی ازفعالیت های اقتصادی- اجتماعی ناپایدارو کم توجهی نهادهای مسئول در سطح منطقهاست، لذا به منظور به حداقل رساندن مشکلات محیطی و حمایت از توسعه پایدار محلی، نه تنها لازماست به اقدامات توسعه ای با در نظر گرفتن مولفه های محیطزیستی در بدو شروع برنامهها و سیاستها پرداخت بلکه بایستی به توسعهاقدامات راهبردی در جهت اصلاح دلایل مشکلات محیطی ناشی از توسعهاجتماعی- اقتصادی ناپایدار نیزاقدامورزید.

کلیدواژه ها:

ارزیابی محیطی منطقهای ، دستور کار ۲۱ ، توسعهپایدار ، ارزیابی راهبردی محیطزیستی ، منطقه سهند