بررسی ارتباط میان شاخص موقعیت توپوگرافی و لندفرم های تفکیک شده به روش ژئوپدولوژی

شناسایی عوارض سطح زمین و طبقه بندی آن به لندفرمهای همگن امکان برنامه ریزی و مدیریت موثر برای این واحدهارا فراهم کرده و در موارد زیادی از جمله تهیه نقشهی خصوصیات خاک کاربردهای گستردهای دارد. در این مطالعه لندفرمهای منطقه مطالعاتی به روش ژئوپدولوژی تفکیک و سپس شاخص موقعیت توپوگرافی (TPI) منطقه با استفاده از نقشه مدل رقومی ارتفاع تهیه و مقادیر این شاخص در لندفرم های تفکیک شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده انطباق مقادیر میانگین شاخص TPI در لندفرمهای تفکیک شده به روش ژئوپدولوژی با مقادیر ارائه شده توسط وایز (۲۰۰۱) جهت طبقه بندی لندفرم ها میباشد. به طوری که در لندفرمهای واقع شده در سیمای اراضی تپه ماهوری در پستی و بلندی تپه های کم ارتفاع و شکل اراضی (Hi۱۱۱) Steep Slope که دارای مقادیر ارتفاعی بیشتری نسبت به نقاط اطرافشان می باشند، میانگین این شاخص نسبت به سایر لندفرمها بیشتر بوده (۱/۶۸) و کمترین مقادیر این شاخص (- ۰/۹۰ ) مربوط به لندفرمهای واقع شده در سیمای اراضی دامنهای دارای شکل اراضی Swale-(Pi۴۱۱) Cultivated بوده که به علت واقع شدن این لندفرم در اراضی با ارتفاع کمتر نسبت به اراضی اطراف (گودیها) میباشد. این ارتباط نشان میدهد با استفاده از شاخص موقعیت توپوگرافی و تعریف مقادیر آستانه برای لندفرمهای مختلف در مناطقی که دارای توپوگرافی و ژئومورفولوژی مشابه هستند، میتوان یک رویکرد جدید برای طبقه بندی خودکار لندفرمها ارائه نمود و زمینه انجام مطالعات به منظور شناسایی و طبقه بندی خودکار لندفرم ها در مطالعات خاکشناسی را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

طبقه بندی لندفرم ، مورفومتری ، توپوگرافی