مقایسه تاثیر تعدیل تمرین دو مرحله ای با تعدیل تمرین تدریجی لاکتات، تستوسترون و کورتیزول سرمی مردان ورزشکار

از سال­ها پیش تعدیل تمرین بیشتر به ­صورت تدریجی انجام می گرفت. اما نظریه­های جدید با تاکید بر تعدیل تمرین دو مرحله­ای پیشنهاد می­کنند بار تمرین به­صورت تدریجی کاهش یافته و سپس چند روز قبل از مسابقه، بار تمرین مجددا افزایش یابد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثر تعدیل تمرین دو مرحله­ای در مقایسه با تعدیل تمرین تدریجی بر میزان لاکتات، تستوسترون و کورتیزول سرمی شناگران مرد جوان بود. در این مطالعه نیمه تجربی ۱۲ شناگر مرد جوان (با دامنه سنی ۱۴ تا ۱۷ سال) به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی­ها بر اساس آخرین رکورد خود به دو گروه TsT  (۶ نفر)  و P-T (۶ نفر) تقسیم شدند. نمونه­های خونی پیش و پس از ۲ هفته تعدیل تمرین، برای ارزیابی سطوح تستوسترون، کورتیزول و لاکتات گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون­های تی تست زوجی و کوواریانس استفاده شد. پس از ۲ هفته تعدیل تمرین، میزان لاکتات و کورتیزول سرم در گروه TsT در مقایسه با پیش­آزمون به­طور معنا­داری افزایش داشت (۰۵/۰>P)، ولی در گروه P-T  فقط افزایش درون­گروهی کورتیزول معنا­دار بود (۰۵/۰>P). تغییرات لاکتات و تستوسترون در آزمودنی­های گروه TsTدر مقایسه با گروه P-Tمعناداری نبود (۰۵/۰P). به­طور کلی می توان عنوان کرد که احتمالا شیوه TsT در مقایسه با شیوه P-T  اثر کاتابولیک بیشتری داشته­است.

کلیدواژه ها:

تعدیل تمرین ، تستوسترون ، لاکتات ، کورتیزول ، مردان شناگر