کاربرد فناوری نوین در برنامه ریزی شهری با رویکرد مدیریت بحران و کاهش میزان آسیب پذیری

درمیان بلایای طبیعی، زلزله، سیل، طوفان و... یکی از شایع ترین حوادثی است که تاکنون تلفات و خسارات زیادی را به ویژه در مناطق مسکونی به بار آورده است. در زمان وقوع این گونه حوادث استفاده از بهترین ابزار جهت امدارسانی سریع امری ضروری می باشد. درشرایط کنونی باتوجه به کاربرد فناوری های نوین درتمامی ارکان زندگی ضرورت رفع نیازهای موجود درگسترش مطالعات و جنبه های مدیریتی بحران زلزله با پرداختن به شیوه های نوین فناوری را ضروری تر ازهر زمان به نظر می رسد. ایران با توجه به شرایط جغرافیایی ویژه خود جزو معدود کشورهایی است که در گذر تاریخ شاهد بلایای طبیعی مهیبی چون سیل، زلزله، طوفان، خشکسالی و نظایر آن بوده، اما متاسفانه طی سال های اخیر پدیده تغییر اقلیم مزید بر علت شده تا کشور ما بیش از پیش شاهد گسترش بلایای طبیعی باشد؛ به گونه ای که طی سه سال اخیر وقوع باران های سیل آسا در مناطق مختلف نه تنها منجر به وقوع سیل و تحمیل خسارت های شدید شده بلکه باعث تغییر اکوسیستم برخی از مناطق نیز شده است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر کاربرد فناوری نوین در برنامه ریزی شهری با رویکرد مدیریت بحران و کاهش میزان آسیب پذیری با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد آنچه در مدیریت بحران و کاهش بلایا در مراحل مختلف لازم و ضروری است همکاری های بین بخشی در بین دستگاه های متولی می باشد اتفاقی که خوشبختانه طی سال های اخیر بیش از سال های قبل شاهد بهبود آن بوده ایم. از سوی دیگر شهرداری ها به عنوان نماد تمرکززدایی حکومتی و نهادی که بیشترین تعامل را با شهروندان دارد، نقش بسیار مهمی در مدیریت موثر بحران و کاهشآسیب پذیری جوامع محلی در برابر بحران ها ایفا می کنند. در نتیجه می توان گفت همگام با رشد شتاب زده شهرها و پیچیده شدن فرآیندهای درونی جوامع، بر تعداد بحران ها و پیچیدگی شهرها نیز افزوده می شود و در پی آن، آسیب پذیری افزایش می یابد. با توجه به اینکه که انسان محوریت اصلی در آسیب پذیری و مقابله با بحران است و نیز فضاهای شهری دربرگیرنده بیش ترین جمعیت هستند، توجه به این فضاها نیاز مبرم عصر کنونی می باشد.

کلیدواژه ها:

فناوری نوین ، مدیریت مخاطرات شهری ، مدیریت بحران