پلیس راه از آغاز تا کنون

در طول تاریخ،راه های ارتباطی به منزلهء شریان های حیاتی رشد و توسعهء شهرها و روستاها بوده اند.هرگاه به دلایلی این راه ها از سکونتگاهی تغییر مسیر داده اند،آن سکونتگاه از رونق اولیه افتاده و گاه فقط نامی از آن در یادها باقی مانده است.از طرفی رشد و تکامل جوامع،موجب تحولاتی نوین در پیدایش وسایل نقلیه و ارتباطی جدید شده است.اختراع چرخ،پی بردن به نیروی بخار و سرانجام استفاده از سوخت های فسیلی موجب اختراع وسایل نقلیه همچون:اتومبیل، قطار،مترو،کشتی و هواپیما شده است.در حال حاضر ارزان ترین و در دسترس ترین شیوه حمل و نقل،استفاده از انواع خودرو در جاده های زمینی می باشد.بدیهی است برای روان کردن این رفت و آمدها،اجرای مقررات،حفاظت از جاده ها و حفظ حریم راه ها باید ناظران و مراقبانی باشد که در پنجاه سال اخیر این ماموریت مهم در ایران به وزارت راه و ترابری و ادارات زیرمجموعهء آن در استان ها و پلیس راه نیروی انتظامی سپرده شده است.این مقاله یک بررسی تاریخی پیرامون چگونگی تحولات نظارت بر امور جاده ای،وظایف هریک از این دو تشکیلات دولتی با تاکید بیشتر بر تحولات سازماندهی نفرات و تجهیزات و کم و زیاد شدن مسئولیت پلیس راه در این زمینه است.

کلیدواژه ها:

راه ، خودروهای مسافربری ، خودروهای سنگین حمل بار ، پلیس راه ، وزارت راه و ترابری ، ترافیک ، حریم راه