بررسی رابطه میان مسئولیت پذیری اجتماعی سازمانی و توسعه پایدار در سازمان های مادر

طی حدود پنج دهه از ۱۹۷۲، صدها اجلاس بین المللی، قوانین ملی، ابتکارات محلی، برنامه های حکومتی و پیکارهای غیردولتی هنوز نتوانسته است تنش های بنیادین بین جهانی شدن و منفعت طلبی با محیط زیست را حل نماید. در عوض تمام این تلاش ها کشورها را در معرض این چالش قرار داده تا تنش ها را به گونه ای مدیریت کنند که در چارچوب سیاست داخلی و در محدودە منابع مالی آنها قابل حل باشد. طی این سال ها تعهدات کشورهای توسعه یافته برای حفاظت از محیط زیست (با توجه به سهم بالای آنان در بهره برداری از منابع کره زمین و انتشار بیشتر آلودگی ها) جنبه عملی تری به خود گرفت و از سوی دیگر کشورهای درحال توسعه نیز سعی نمودند منابع خود را به نحوی بسیج نمایند که بتوانند به بهترین نحو از این منابع در راستای آرمان های اهداف توسعه پایدار گام بردارند. این مسئله خصوصا در مورد محیط زیست که کالایی عمومی محسوب شده و بنابراین افراد و کشورها انگیزه کمتری برا ی سرمایه گذاری در این منابع رادارند، بیشتر حائز اهمیت بوده و حمایت پشتیبانی بیشتری را نسبت به سایر اهداف و آرمان های توسعه پایدار سوی دولت را می طلبد. هدف اصلی این مقاله بررسی رابطه میان مسئولیت پذیری اجتماعی و توسعه پایدار در سازمان های مادر و هلدینگ های تخصصی بود. نتایج حاصل از تحلیل آماری پرسشنامه های جمع آوری شده از کارکنان و مدیران هلدینگ صنعت و معدن تدبیر نشان از وجود رابطه مثبت و معنادار میان ابعاد اخلاقی و بشردوستانه مسئولیت پذیری اجتماعی با توسعه پایدار دارند. در نهایت، رابطه میان مسئولیت پذیری اجتماعی و توسعه پایدار مثبت و معنادار سنجیده شد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت اجتماعی ، مسئولیت پذیری اجتماعی سازمانی ، توسعه پایدار