پیش بینی فرسودگی شغلی بر اساس مولفه های اضطراب و پرخاشگری در معلمان مقطع متوسطه

هدف این پژوهش، پیش بینی فرسودگی شغلی بر اساس مولفه های اضطراب و پرخاشگری در معلمان مقطع متوسطه شهر قزوین بود. طرح کلی پژوهش از نظر هدف، جزء تحقیقات کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه معلمان شهر قزوین در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۹۸ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و برحسب جدول مورگان، تعداد ۳۰۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که به دلیل وجود ۷ پرسشنامه مخدوش، تعداد ۲۹۵ نفر به عنوان نمونه نهایی در نظر گرفته شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ، پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) باس و پری و پرسشنامه اضطراب کتل (CAQ)، بود. جهت تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان، استفاده گردید. نتایج تحلیل آماری نشان داد بین اضطراب و پرخاشگری با فرسودگی شغلی معلمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<۰. ۰۱) و مولفه های اضطراب (اضطراب آشکار و پنهان) و پرخاشگری (خشم، تهاجم، کینه توزی) ، به صورت معنیداری، قادر به پیش بینی متغیر فرسودگی معلمان شغلی بودند. همچنین متغیر اضطراب، با بتای بیشتر نسبت به متغیر پرخاشگری، سهم بیشتری در پیش بینی متغیر فرسودگی شغلی معلمان داشت. در بین مولفه های پرخاشگری، مولفه کینه توزی نسبت به دو مولفه دیگر، سهم بیشتری در پیش بینی فرسودگی شغلی معلمان داشت.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، پرخاشگری ، فرسودگی شغلی ، معلمان