اثربخشی رفتاردرمانی شناختی بر مهارتهای مثبت اندیشی در کودکان دارای اختلال یادگیری خواندن

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی رفتاردرمانی شناختی بر مهارتهای مثبت اندیشی در کودکان دارای اختلال یادگیری خواندن بود. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش کلیه دانشآموزان پایه اول تا سوم ابتدایی شهر ستان کرج بودند. نمونه های انتخاب شده به تعداد۴۰ نفر ( ۲۰ نفردر گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل) و به صورت نمونه در دسترس انتخاب گردیدند. مدت زمان اجرای این پژوهش درطول مدت هشت هفته جلسه آموزشی بود. ابزارهای پژوهش پرسشنامه اختلال یادگیری کلرادو (CLDQ) و پرسشنامه مثبت نگری اینگرام و ویسنیکی مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل دادههای گردآوری شده با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۲ و با استفاده از روشهای آماری توصیفی از شاخصهای میانگین، انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش رفتار درمانی شناختی((CBT بر مهارت های مثبت اندیشی دانش آموزان دارای اختلال خواندن موثر بوده و پس از دریافت آموزش افراد مورد مطالعه شرکت کننده در آزمایش در پس آزمون به طور معناداری این اختلال کاهش و بهبود یافته است.p< ۰/۰۱

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی شناختی ، اختلال یادگیری خواندن ، مثبت اندیشی.