بررسی مبانی فقهی و حقوقی ژن درمانی و آثار آن در حقوق ایران

امروزه یکی از دانش های بسیار مهم که تاثیر زیادی در درمان بسیاری از بیماری ها و نقص های مادرزادی داشته، دانشژنتیک است. این رشته با تحت تاثیر قراردادن ژن های انسان باعث شده است که آثار مهمی در عالم حقوق به وجود بیاید وچالش های جدیدی پیش روی حقوقدانان قرار گیرد. لذا در این زمینه تلاش های زیادی نیز صورت گرفته تا مباحث مربوطبه ژن درمانی نظام مند گردد. شناخت مبانی فقهی و حقوقی این نهاد در قانون ایران می تواند دامنه بحث را روشن تر سازد.در اسلام، ژن درمانی جایز دانسته شده و از نظر فقهی ، مهندسی ژنتیک برای اهداف غیر درمانی نیز جایز شمرده شده است.اصلاح مقررات مربوط به ژن درمانی در قانون ایران به نحوی که از دانشمندان این حوزه حمایت به عمل آید بسیار لازم وضروری است. بخش اعظم روابط بین طرفین قرارداد مهندسی سلول های نطفه ای انسان وابسته به تعیین ماهیت قرارداد، وتبعه قواعد عمومی و موازین و نظامات حاکم بر آن است. تعلق ا ین بخش از روابط طرفین عقد اصلی به گستره ی قواعدعمومی قراردادهای ما را از پرداختن به آن منصرف میسازد. لکن آن جنبه از روابط بین طرفین که با حقوق شخص ثالث، درگیر است میتواند محملی برای بحث و بررسی باشد.

کلیدواژه ها:

ژن درمانی ، حقوق بشر ، مسئولیت مدنی ، قرارداد