بررسی دوام چوب های تجارتی ایران در مقابل حفاران دریایی در سواحل بندر ماهشهر، بندر ترکمن و بندر بوشهر

نمونه های آزمونی از گونه های راش ((Fagus orientalis، بلند مازو (Quercus castaneafolia)، ممرز (Carpinus betulus)، توسکا (Alnus subcordata)، چنار (Platanus orientalis)، اکالیپتوس کاملدولنسیس (Eucalyptuscamaldulensis) و کرت (Acacia Arabica)، به ابعاد ۲۰×۷۵×۲۰۰ میلیمتر تهیه و به روش بتل با مواد حفاظتی کرئوزوت و سلکور ۵% اشباع شدند. نمونه های اشباع شده همراه نمونه های شاهد این گونه ها در سواحل بندر ماهشهر، بندر ترکمن و بندر بوشهر در داخل دریا نصب شدند. دوام نمونه های آزمونی در مقابل حفاران دریایی (marine borers) در ساحل ماهشهر پس از ۸، ۱۷، ۲۳، ۲۸، ۳۵ و ۴۹ ماه، در ساحل بندر ترکمن پس از ۸، ۱۴، ۲۲، ۲۹ و ۳۹ ماه و در بندر نوشهر پس از ۸، ۱۸، ۲۵، ۳۱ و ۴۰ ماه استقرار در آب دریا، بر اساس دستورالعمل شماره M۱۹-۶۷ و دستورالعمل شماره ۴۴۳۲ انجمن جهانی حفاظت چوب (IRG/WP-۴۴۳۲)، (۱۹۸۵، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که نمونه های شاهد بلوط، راش، ممرز و توسکا پس از ۲۳ ماه، چنار پس از ۳۵ ماه و کرت پس از ۴۹ ماه کاملا تخریب شدند. نمونه های شاهد اکالیپتوس کاملدولنسیس پس از ۴۹ ماه تخریب نشدند. همه نمونه های اشباع شده با سلکور و کرئوزوت گونه های بلوط، راش و ممرز پس از ۴۹ ماله و گونه های توسکا، چنار، اکالیپتوس و کرت پس از ۳۵ ماه استقرار در آب دریا بدون علایم تخریب بودند. نمونه های آزمونی شاهد و اشباع شده در سواحل بندر ترکمن و نوشهر در دریای خزر پس از حدود ۴ سال استقرار در دریا، به وسیله حفاران دریایی تخریب نشدند. بر اساس بررسیهای انجام شده سواحل جنوب دریای خزر فاقد حفاران دریایی مخرب چوب می باشد.

کلیدواژه ها:

حفاران دریایی ، چوب ، اشباع ، کرئوزوت ، سلکور و دوام