تحلیلی ساختاری از رشد تقاضا و توزیع عاملی درآمد در اقتصاد ایران

درآمد دهکهای پایین عموما به نیروی کار (و نه سرمایه) مربوط میشود و به همین دلیل همراه با هدف رشد اقتصادی بالا، میتوان از سیاستهای طرفدار کار نیز برای بهبود توزیع درآمد و کاهش فقر استفاده کرد. برای ارزیابی اثربخشی این سیاستها، بایستی رژیم تقاضا (دستمزدمحور یا سودمحور) مشخص باشد. پژوهش حاضر این مسئله را با استفاده از دادههای سری زمانی ۱۳۴۳-۱۳۹۶ و مدل SVARX بررسی می کند. یافتهها نشان داد که مخارج مصرفی در بلندمدت دستمزدمحور و تقاضای کل در کوتاهمدت سودمحور است. این یافتهها با درجه پایین آزادی تجاری و صادرات متکی به منابع طبیعی ایران مطابقت دارند. با ساختار کنونی اقتصاد، سیاستگذاری در کوتاهمدت با دوگانگی مواجه است. سیاستهای طرفدار کار با رژیم تقاضای سودمحور ایران در تعارض هستند و موجب رکود اقتصادی میشوند. در مقابل، سیاستهای طرفدار سرمایه احتمالا موجب رشد بخش واقعی خواهند شد، اما نابرابری درآمدی را تشدید میکنند.

کلیدواژه ها:

تقاضای کل ، دستمزدمحوری ، سودمحوری ، سیاستهای طرفدار کار طبقه بندی JEL: D۳۱ ، D۳۳ ، E۲۵ ، O۴۷