درس آموخته های قانون کشاورزی جمهوری خلق چین ۱. حمایت از حقوق و منافع کشاورزان

مقدمه با توجه به جمعیت بالای کشور چین، دولت این کشور برای بخش کشاورزی، به منظور تامین غذای این جمعیت بالا، اهمیت ویژه ای قائل است. درحال حاضر چین از نظر تولید غلات، پنبه، میوه، سبزیجات، گوشت، مرغ، تخم مرغ و محصولات شیلاتی در رتبه اول جهان قرار دارد. به دلیل اهمیت حاکمیت غذایی برای دولت چین، تولید غلات در این کشور به طور ویژه ای توسط دولت گسترش یافته است، به طوری که این کشور قادر به تامین نیاز های غذایی اساسی مردم از طریق غلات است. در عین حال با توجه به افزایش سطح زندگی مردم چین، الگوی مصرف مواد غذایی از غلات به سمت پروتئین حیوانی، سبزیجات، میوه جات و خشکبار سوق یافته است؛ به طوری که تولید و همچنین واردات این اقلام غذایی دارای ارزش افزوده بالا، بیشترین رشد را در بین انواع مواد غذایی داشته است. از طرفی افزایش تقاضا برای محصولات کشاورزی سالم و با کیفیت در مقابل عرضه محدود آنها، به افزایش واردات کشور چین منجر شد. همچنین هرساله بخش قابل توجهی از اراضی کشاورزی این کشور برای مقاصد زیربنایی، صنعتی و مسکونی تغییر کاربری می دهند و از طرفی وضعیت اکولوژیکی در این کشور رو به وخامت است؛ به طوری که میزان افزایش تولیدات کشاورزی بسیار جزئی بوده و در عوض ظرف یک دهه گذشته، میزان واردات کشاورزی به میزان چشمگیری افزایش یافته است. سایر شاخص های اقتصادی بخش کشاورزی چین، بنابر آمار سازمان خوار و بار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، به شرح زیر است: سهم ارزش افزوده بخش کشاورزی، جنگلداری و شیلات از تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۹، به قیمت ثابت سال ۲۰۱۵: ۶/۷ درصد؛ رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی، جنگلداری و شیلات در سال ۲۰۱۹، به قیمت ثابت سال ۲۰۱۵: ۷/۳ درصد؛ ارزش افزوده سرانه بخش کشاورزی در سال ۲۰۱۸، به قیمت ثابت سال ۲۰۱۵: ۷۶۳ دلار؛ سهم بخش کشاورزی از اشتغال در کشور چین در سال ۲۰۱۹: ۴/۲۵ درصد؛ سطح اراضی کشاورزی آبی در کشور چین در سال ۲۰۱۹: ۶۹ میلیون هکتار (۵۸ درصد از اراضی قابل کشت). به هر حال زیرساختهای حقوقی مناسب و کارامد، یکی از مهم ترین شروط و الزامات توسعه کشاورزی به شمار میرود. همانطور که بهاختصار اشاره شد، کشور چین، در کنار چالشهای اساسی در بخش کشاورزی دستاوردهای جدی داشته است. لذا این گزارش، به بررسی اجمالی قانون کشاورزی جمهوری خلق چین و تبیین رویکردها و مهم ترین ضوابط آن با تاکید بر مواد مرتبط با حمایت از حقوق و منافع کشاورزان پرداخته است. به منظور رعایت اختصار، سایر حوزه های تخصصی مانند ایمنی و کیفیت تولیدات کشاورزی، بازار محصولات کشاورزی، توسعه تولید بذور کشاورزی، تشویق سرمایهگذاری در بخش کشاورزی و توسعه روستایی، توسعه بیمه کشاورزی و اهتمام به حفاظت از محیطزیست و بهره برداری پایدار از منابع طبیعی در گزارش بعدی با شماره ۲ مورد بررسی قرار خواهند گرفت. هرچند ابهام هایی در برخی مواد وجود دارد و نمیتوان آن را به صورت کامل بر کشور ایران منطبق دانست؛ ولی با توجه به مشابهتها، درسآموختههای مهمی وجود دارد که در این گزارش مطرح شده است.