بازخوانی نقاط پیوند دهنده طب و معماری در زمینه بهداشت محیط

سابقه و هدف: از آنجا که تاکنون به صورت جامع به نقش تاثیرگذار بهداشت محیط بر سلامت انسان از منظر محوریت انسان در طب و معماری پرداخته نشده است. این تحقیق قصد دارد با این فرضیه که از عواید دانش طب در معماری سلامت محور ایران استفاده شده است، به واکاوی و بازخوانی نقاط پیونددهنده طب سنتی و معماری در حوزه محیط های بهداشتی و سالم بپردازد. مواد و روش ها: روش استفاده شده در این تحقیق در بخش گرداوری اطلاعات، تفسیری – تاریخی، با استفاده از منابع اسنادی و نرم افزار جامع طب سنتی نسخه ۱/۵ و در بخش تحلیل اطلاعات کیفی است. یافته ها: کهن الگوی چهارگانه ها از آن جهت که عالم و هرآنچه در اوست بر اساس آن نظام یافته است، عامل وحدت بخش علوم و پیونددهنده طب و معماری با هدف اعتدال مزاج و سلامت انسان و محیط سکونتش در گذشته بوده است، که نقاط طلایی این پیوند را می توان در چهار بخش، رویکرد کل نگر علوم، کهن الگوی چهارگانه ها، تدابیر بهداشتی پزشکان در باب اختیار مکان های سالم و دانش اقلیمی پزشکان در شناخت ویژگی های هوا و متعلقات آن به عنوان اولین و مهم ترین عامل سته ضروریه، مورد مداقه قرار داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که از رویکرد بهداشتی و پیشگیرانه پزشکان و تعالیم و تدابیر بهداشتی آنها در حوزه حفظ سلامت انسان و بهداشت محیط سکونتش، می توان راهکارها، معیارها و استانداردهای ارزشمندی پیرامون اختیار و گزینش مکان های سالم، بهبود کیفیت محیط های ناسالم و معماری سلامت محور، استخراج کرد.

کلیدواژه ها:

Temperament ، Health ، Traditional medicine ، Health measures ، Environmental health ، Health-oriented architecture. ، مزاج ، سلامت ، طب سنتی ، تدابیر بهداشتی ، بهداشت محیط ، معماری سلامت محور