کاربرد تکنیک ناپارامتریک برای ارزیابی وضعیت رفاه منطقه ای

یکی از معیارهای سنجش توسعه مناطق، بررسی همگرایی استانها از نظر بعد رفاهی است، زیرا افزایش شکاف و نابرابری در جامعه نشاندهنده توسعه نامتوازن مناطق یک کشور و در نتیجه مناسب نبودن سیاستهای برنامهریزان در جامعه است. از اینرو، هدف مقاله حاضر، بهره گیری از تکنیک ناپارامتریک برای بررسی رفاه و همگرایی رفاه استانهای ایران است. برای این منظور از تکنیک اقتصادسنجی رگرسیون چارکی به عنوان یک روش ناپارامتریک طی دوره زمانی ۱۳۹۲-۱۳۷۹ استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین رفاه اجتماعی استانهای کشور ایران همگرایی وجود دارد و ضریب همگرایی به دست آمده برابر با ۱/۹۶ است. بنابراین، میتوان بیان نمود که رشد بالا ی مناطقی که رفاه اجتماعی پایین تری دارند، میتواند منجر به همسویی و همگرایی این مناطق با استانهایی که دارای رفاه اجتماعی بالاتری هستند، گردد که این امر نشاندهنده عملکرد هدفمند و جهتدار سیاستگذاران در زمینه شکل گیری رفاه اجتماعی و ارتقای متوازن سطح زندگی افراد جامعه است. با توجه به اینکه مقدار Pseudo R۲ در چارک اول بیشتر از سایر چارکها است لذا چارک اول از اعتبار بالا یی برای تخمین مدل برخوردار است. همچنین، بر اساس نتایج به دست آمده تلاش باید در جهت افزایش سرعت همگرایی رفاه اجتماعی استانهای کشور ایران صورت بگیرد.

کلیدواژه ها:

رفاه اجتماعی ، همگرایی ، رگرسیون چارکی.