طب سنتی در مدیریت : بررسی نقش مزاج بر مهارتهای استخدام پذیری

سابقه و هدف: برای موفقیت در محیط های کاری امروزی، مهارت های فردی نیاز است که برخی از آنه ا ذاتی است. مزاج یکی از ویژگی های فردی است که ضمن ایجاد تفاوت در افراد، بر رفتار و توانایی آنان اثر می گذارد . مزاج در طب سنتی ایران مطرح شده است. این مکتب، انسان را فقط از بعد مادی نمی نگرد و تفاوت های فردی را زمینه ساز تقسیم کار اجتماعی می داند. بررسی نقش تاثیرگذار و تعیین کننده مزاج بر مجموعه مهارت های استخدام پذیری است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی و از نوع ارتباط علی است. ابزار گردآوری داده جهت مهارت های استخدام پذیری ، پرسشنامه دانشگاه کنت بوده و جهت سنجش مزاج افراد برحسب نشانه های کلی مزاج مورد نظر ابوعلی سینا ،پرسشنامه ای تهیه شده و از آن جهت مصاحبه منظم استفاده شد. جامعه آماری دانشجویان در محدوده سنی ۱۹تا ۲۲ سال تعیین شد که از طریق نمونه گیری تصادفی ۲۳۰ پرسشنامه در اختیار قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و به منظور آزمون فرضیه اصلی از روش مدل سازی مسیری- ساختاری مبتنی بر واریانس استفاده شد. یافته ها: حاکی از تایید نقش تاثیرگذار و تعیین کننده مزاج بر مهارت های پایه ای و اصلی استخدام پذیری هم در پسران و هم در دختران و همچنین نقش میانجی مهارت های پایه ای بوده ؛ روابط معنادار نیز بین گرمی /سردی مزاج و تری/خشکی با برخی مهارت ها به دست آمد. بحث و نتیجه گیری : شناخت ویژگی های افراد از طریق آگاهی از مزاج آنان، تسهیل کننده کارآمد تقسیم کار اجتماعی و همکاری است و آن انتظارات و توقعات در خصوص توانایی ها و ظرفیت های افراد در محیط های کاری را به درستی تعیین خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

Iranian Traditional Medicine ، Temperament Theory ، Employability Skills. ، طب سنتی ایرانی ، مهارتهای استخدام پذیری ، تئوری مزاج