تاثیر پردازش شناختی و پردازش مجدد هولوگرافیک بر بهبود دانش آموزان دارای علایم پس آسیبی (پس از سانحه)

هدف: هدف این مطالعه، بررسی تاثیر پردازش شناختی و پردازش مجدد هولوگرافیک بر بهبود دانشآموزان دارای علایم پسآسیبی است.  روش: طرح مطالعه حاضر شبه آزمایشی است و جامعه آماری آن را دانشآموزان پسر مقاطع اول، دوم و سوم دبیرستانهای شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۰-۸۹ بعد از اجرای پرسش نامه تشکیل دادند(N=۱۰۲۸۶ ).  برای (SCL-۹۰ R ) غربالگری حوادث آسیبزا و آزمون ۹۰ سئوالی فهرست علایم SCL-۹۰R یکهزار نفر، ۱۲۹ نفر با تجربه آسیب و نمره بیش از ۹۰ در آزمون شناسایی و از بین آنها ۶۰ نفر به تصادف انتخاب و بعد از مصاحبه بالینی در سه گروه درمان پردازش مجدد هولوگرافیک (N=۲۰) و گروه درمان پردازش شناختی(N=۲۰) و گروه پلاسیبو (N=۲۰) به تصادف جای گرفتند. هر سه گروه در مراحل پیش و پسآزمون به چکلیست علایم آسیب کودکان پا سخ داده و داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های مانکوا و بونفرونی تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در نمره کلی آزمون چکلیست علایم آسیب کودکان (به ویژه در ابعاد اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه و تجزیه) بین سه گروه تفاوت آماری معنادار وجود دارد. نتیجه گیری : بر اساس این نتایج، روشهای پردازش شناختی و پردازش مجدد هولوگرافیک در کاهش نشانههای کلی آسیب شناختی دانشآموزان آسیبدیده به یک اندازه اثر بخش بودند ولی پردازش شناختی بر افسردگی مرتبط با آسیب و پردازش مجدد هولوگرافیک بر اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه و تجزیه مرتبط با آسیب اثر بیشتری داشتند.

کلیدواژه ها:

Cognitive Processing ، Holographic Reprocessing ، Trauma ، Posttraumatic Symptoms ، پردازش شناختی ، پردازش مجدد هولوگرافیک ، آسیب ، علایم پس آسیبی