بررسی و اهمیت بازآفرینی بافت های فرسوده شهری

مفهوم بافت فرسوده و باز آفرینی در بین جوامع شهری ایران مفهوم رایج و پر کاربردی می باشد . به دلیل ضعف هایمختلف در نواحی شهری بسیاری از بافت های محلات و شهر های ایران دچارفرسودگی می باشند. با بروز مشکلاتعصر جدید و تاثیرات آن بر حوزه های مختلف، توجه به بافت های قدیمی و فرسوده و رفع ناپایداری آن ها، بهموضوعی جدی و محوری در شهرها تبدیل شده است؛ به گونه ای که سازمان های ذی ربط را به سوی ساماندهی و احیایاین عناصر و بافت مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت ها را در دوره های زمانی مختلف مطرح کرده است.مطالعات و تجارب در زمینه نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری نیز نشانگر تکامل رویکردهای متداول«نوسازی شهر» و جایگزینی آن با رویکردهای نوینی مانند «بازآفرینی شهری» با محوریت تجدید حیات بافت های آسیب دیده است. فلذا تحقیق پیش رو با هدف بررسی اهمیت بازآفرینی در بافت های فرسوده شهری انجام می شود.روش عمده بکار گرفته در این مقاله از نوع توصیفی –تحلیلی است که در یک کلیت منطقی و علت و معلولی درقالب فرایند علمی، با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه ای به بحث و تحلیل پرداخته و در نهایت نتیجه گیری بهجهت ارتقاء کمی و کیفی برنامه ریزی در نظام مدیریت شهری مطرح می گردد.

کلیدواژه ها:

بافت ، بافت فرسوده ، نوسازی ، بازآفرینی