اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر خودکارآمدی عمومی و ترس اجتماعی در پسران نوجوان با آسیب شنوایی

مقدمه: نخستین و مهمترین مسئله نوجوانان ناشنوا، اشکال در برقراری ارتباط است که مشکلات زیادی برای نوجوانان و خانواده­های آنان ایجاد می­کند. از این­رو بهبود ویژگی­های روانشناختی این افراد مورد توجه بسیاری از درمانگران قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت­های ارتباطی بر خودکارآمدی عمومی و ترس اجتماعی در پسران نوجوان با آسیب شنوایی انجام شد. روش کار:پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل می­باشد. از میان پسران نوجوان ناشنوای مراکز استثنایی شهر خرم­آباد نمونه­ای به حجم ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شد و به­طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر)، جایگزین شدند. گروه مداخله ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای آموزش مهارت­های ارتباطی دریافت کرد و گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکرد. گروه­ها پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر ((Sherer و مقیاس هراس اجتماعی کانورConnor) ) را به عنوان پیش­آزمون و پس­آزمون تکمیل کردند. در نهایت داده ­ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره  (MANCOVA)و به کمک نرم­افزار SPSS-۲۱ تحلیل شدند. یافته­ها: یافته­ ها نشان داد در مرحله پس­آزمون بین میانگین­های خودکارآمدی عمومی و ترس اجتماعی گروه­های مداخله و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به­عبارت دیگر آموزش مهارت­های ارتباطی باعث افزایش خودکارآمدی عمومی و کاهش ترس اجتماعی در پسران نوجوان با آسیب شنوایی گردید (۰۰۱/۰P<). نتیجه ­گیری: با توجه به تاثیر آموزش مهارت­های ارتباطی بر خودکارآمدی عمومی و ترس اجتماعی توصیه می­شود مشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی از روش مذکور برای افزایش خودکارآمدی عمومی و کاهش ترس اجتماعی در نوجوانان ناشنوا استفاده کنند.  

کلیدواژه ها:

Social phobia ، General self-efficacy ، Communication Skills ، Deafness ، ترس اجتماعی ، خودکارآمدی عمومی ، مهارت­های ارتباطی ، ناشنوایی