مقایسه اثربخشی بازی درمانی انفرادی و گروهی بر تعاملات بین فردی، فراخنای توجه، کنترل رفتار و کنترل هیجان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی بازی درمانی انفرادی و گروهی بر تعامل بین فردی، حواس پرتی، فراخنای توجه، کنترل رفتار و کنترل هیجان در کودکان پیش دبستانی بود. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان پیش دبستانی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۵ بود که از میان آن ها تعداد سی ونه نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به طور ­تصادفی در سه گروه بازی درمانی انفرادی (۱۳ نفر)، بازی درمانی گروهی (۱۳ نفر) و کنترل (۱۳ نفر)، گمارش شدند. برای دو گروه آزمایش، جلسات مداخله به مدت ۱۰ جلسه ی هفتگی، برگزار شد، اما گروه کنترل در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. پرسشنامه ی تعامل بین فردی، مقیاس فراخنای توجه، مقیاس کنترل رفتار و مقیاس کنترل هیجان، به عنوان ابزار پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، توسط والدین کودکان، پاسخ داده شد. داده ها توسط تحلیل کواریانس چند متغیره و آزمون L.S.D مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بازی درمانی انفرادی، بر فراخنای توجه و کنترل هیجان، موثر بوده است و بازی درمانی گروهی بر تمامی متغیرهای وابسته، اثر معناداری داشته است (۰۰۱/ ۰>P). همچنین میزان اثربخشی بازی درمانی گروهی در متغیرهای تعامل بین فردی و کنترل رفتار، نسبت به بازی درمانی انفرادی، بیشتر بوده است (۰۰۱/ ۰>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، هر دو روش بازی درمانی گروهی و بازی درمانی انفرادی، اثرات قابل توجهی بر مشکلات شناختی و رفتاری کودکان دارند، اما میزان و دامنه اثربخشی بازی درمانی گروهی بیشتر است.

کلیدواژه ها:

Individual and Group Play Therapy ، Interpersonal Interaction ، Attention Span ، Behavioral control ، Emotional control ، بازی درمانی انفرادی و گروهی ، تعامل بین فردی ، فراخنای توجه ، کنترل رفتار ، کنترل هیجان