شناسایی پتانسیلهای بوم گردشگری پایدار شهری– منطقه ای شهرستان نوشهر بر اساس عوامل طبیعی-اقلیمی

با توجه به محدودیت زمین در سطح کره زمین، بیشتر امکانات در مناطق شهری واقع شدهاند، از این جهت، به تدریج اهمیت توسعه بومگردشگری شهری برجسته شده است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، شناسایی سایتهای گردشکری متمرکز و گسترده در سه طبقه مناسب و نیمه مناسب و نامناسب بر پایه توان بومشناسی برای فصول گرم سال در شهرستان نوشهر بوده است. در این راستا، از مدل بومگردشگری با معیارهای اقلیمی دما، بارندگی، شدت آفتابگیری و شیب، زمینشناسی و کاربری زمین بهره گرفته شد. سپس با کمک تکنیک سامانههای اطلاعات جغرافیایی و روشهای شرطی و ترکیب جبری، سایتهای گردشگری شناسایی گردید. پس از تحلیل، ۵۱۹ مورد سایت مناسب متمرکز با مساحت ۸/۴۳۸ هکتار و غالبا در ارتفاعات میانی (۱۳۰۰–۱۸۰۰ متر) با جهت شرقی- غربی و در امتداد جاده و رودهای شهرستان نوشهر شناسایی شدند. ۱۵۸ مورد سایت گردشگری مناسب گسترده با مساحتی حدود ۸/۷۴ هکتار در ارتفاعات میانی و بالادست(حدود ۲۵۵۰-۴۰۰۰ متر) در شهرستان نوشهر مکانیابی شدند. بطورکلی، سایتهای مناسب گسترده، پراکندگی و مساحت کمتری نسبت سایتهای مناسب متمرکز دارند.

کلیدواژه ها:

بوم گردشگری شهری–منطقه ای ، مدل بومشناسی گردشگری ، نوشهر