آسیب شناسی فضاهای شهری جهت دسترسی معلولین (نمونه موردی :خیابان امام خمینی، شهر بوشهر)

معلولیت به مثابه پدیده ای زیستی و اجتماعی، واقعیتی است که تمام جوامع، صرف نظر از میزان توسعه یافتگی، اعم از کشورهای صنعتی و غیرصنعتی با آن مواجه هستند. معلولین جسمی حرکتی و ذهنی، جانبازان، ناشنوایان و نابینایان، سالمندان، نوزادان و زانان باردار قشر وسیعی از ساکنان اجتماعی ما را تشکیل می دهند.معلولان و مردم عادی هردو به یک اندازه از حقوق شهروندی برخوردار هستند و شهر با معلولان و نابینایان غریبه نیست و استانداردها و کدهای طراحی در مناسب سازی درشهر باید رعایت شود. هدف این پژوهش اسیب شناسی فضاهای شهری مهم در خیابان امام خمینی شهر بوشهر با استفاده از معیارها و ضوابط موجود جهت دسترسی و بهره گیری آسان و بهینه معلولین و افراد کم توان می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات و داده ها از طریق پرسشنامه و روش میدانی گردآوری شده است. گروه هدف در پژوهش، معلولین جسمی -حرکتی خیابان امام خمینی شهربوشهر هستند.همچنین با استفاده از روش دلفی حداقل از ۳۰ نفر از ساکنان و ۳۰ نفر از معلولان شهر نظر سنجی شده است. پس از آن داده ها با استفاده از جدول SOWT جهت ارزیابی یافته های پژوهش وتجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان میدهد که در هیچ کدام از فضاهای شهری تجهیزات خاصی برای معلولان فراهم نشده است و مجموع این عوامل، فضای آشفته، ناسالم و فاقد ایمنی و راحتی را جهت گروه های مختلف اجتماعی به ویژه معلولین در این فضاها ایجاد کرده است که این وضعیت نامطلوب نیازمند یک برنامه ریزی دقیق و منسجم به منظور بهبود وضع موجود و افزایش ایمنی و راحتی ودر نتیجه ایجاد محیط اجتماعی سرزنده و شاد با حضور معلولین می باشد.

کلیدواژه ها:

شهربوشهر ، معلولین ، فضای شهری