مولفه های زبانی و تحلیل ناسازه های گفتمانی در طنز( مطالعه موردی مجموعه طنز تلویزیونی شبهای برره)

هدف از این نوشتار بررسی عنصر زبان در مجموعه طنز شب­های برره است. در این مقاله با استفاده از مفاهیم چندصدایی( هتروگلاسیا) و کارناوال میخاییل باختین و با تاسی به آن به مثابه نظریه و روش، زبان استعاری این مجموعه، مولفه­های زبانی و ناسازه های گفتمانی آن و نحوه دیالوگ و تعامل ذهنیت با زبان آنها تحلیل می­شود. در نهایت تفسیر مقاله از زبان طنز شب­های برره به این ایده می­رسد که متاثر از دیدگاه باختین می توان دو نگاه درونی و بیرونی به زبان طنز شب­های برره داشت. از دیدگاه درونی، زبان و سوژه رابطه ای دو سویه دارد. همان گونه که زبان سوژه را می سازد، برای بررسی زبان نیز به زمینه آن که همان سوژه است نظر داریم. بنابر این کردارهای زبانی سوژه می تواند با توجه به خود او منطقی یا غیر منطقی؛ محدود یا گسترده باشد. در اینجا تقابل بین زبان کیانوش (زبان معیار) و زبان برره ای ها (زبان غیرمعیار) برجسته می شود و در کل متن می توان نوع زبان برره ای ها را در مقایسه با دیگران، یعنی زبان کیانوش، ارزیابی کرد. از دیدگاه بیرونی استعاری بودن زبان برره برجسته می شود. استفاده کارناوالی کارگردان مجموعه طنز شب های برره از زبانی خاص در بافتی ناسازگار با زبان رسمی منجر به تولید نوعی زبان نقیضه می شود که از طریق آن از شیوه بیان و تفکر مسلط فراتر می رود.

کلیدواژه ها:

چندصدایی ، کارناوال ، ناسازه های گفتمانی ، طنز