اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روانی (هیجانی، روانشناختی و اجتماعی) مادران دارای فرزند اوتیسم شهرستان گرگان

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر بهزیستی روانی (هیجانی، روانشناختی و اجتماعی) مادران دارای فرزند اوتیسم انجام شد. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش مادران دارای فرزند اوتیسم شهرستان گرگان در سال ۱۳۹۶ بودند. از میان اعضای جامعه ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی با کمک قرعه کشی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دید. ابزار پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانی (کییز و ماگیار-مو، ۲۰۰۳) بود. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین گروه ها از نظر متغیرهای بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر طرحواره درمانی باعث افزایش بهزیستی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی مادران دارای فرزند اوتیسم شد (۰۰۱/۰P

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، بهزیستی روانی ، اوتیسم