بررسی جامع عملکرد دیوارهای ساحلی و ارائه راهکار های افزایش ضرایب پایداری آنها جهت کاهش خسارت سیل (مطالعه موردی: سیلاب ۱۳۹۸ پلدختر)

دیوارهای ساحلی و سیل بند نقش اساسی در جلوگیری از خسارات سنگین ناشی از سیل دارند. به طور کلی در سیل ویرانگر سال ۱۳۹۸ پلدختر دو نوع دیوار: بنایی (حدود ۲۵ درصد طول ساحل) و بتن مسلح (حدود ۷۵ درصد طول ساحل) جهت جلوگیر از خسارت سیل موجود بود که در تحقیق حاضر به بررسی جامع پایداری آنها پرداخته شده است. به طور کلی نتایج نشان داد دیوارهای بنایی بر خلاف دیوارهای بتن مسلح پایداری بهتری در برابر سیل داشتند ولی دیوارهای بتن مسلح در محل هایی که فاقد خاکریز در پشت بودند دچار لغزش (حدود۱۲ متر) و واژگونی کامل شدند ولی از نظر تنش در بدنه دیوار و پی کاملا مناسب بوده و مجموعه دیوار و پی به صورت یک جسم صلب عمل نموده است، بنابراین چناچه تمهیداتی مانند اجرای زبانه برش گیر و کات آف برای دیوارهای اجر می گردید، دیوارها پایدار مانده و خسارت سیل حدود ۳۰ درصد کاهش می یافت. دلایل اصلی ناپایداری دیوارهای بتنن مسلح فرسایش زیر پی و شستن خاک پایدار کننده پشت آنها بوده است.

کلیدواژه ها:

پایداری دیوار سیل بند ، دیوارهای وزنی ، دیوارهای بتنی مسلح ، سیل ۹۸ پلدختر ،