طراحی مجتمع تفریحی توریستی با رویکرد احیای شاخص های معماری بومی

لزوم توجه به فرهنگ بومی از طریق ایجاد یک مجموعه-تفریحی توریستی که در آن بتوان با معرفی فرهنگ بومی به درآمدزایی، رفع مشکلات و بحران های هویتی و... پرداخت، یکی از دغدغه های صنعت گردشگری است. درواقع عناصر در این مجموعه صرفا در کنار یکدیگر قرار نگرفته اند بلکه هدفی مشخص را دنبال می کنند و با یکدیگر در تعامل اند. تبعات اجتماعی- فرهنگی گردشگری به این مسئله اشاره دارد که گردشگری و سفر در نظام ارزش های افراد و جامعه میزبان و گردشگران موثر است؛ اگرچه تمرکز ویژه مطالعات در این رابطه، بر مقاصد گردشگری است و به مناطق فرستنده گردشگر و خود گردشگران کمتر توجه شده است. به همین خاطر پژوهش حاضر در نظر دارد تا به بررسی راهکارهای طراحی مجتمع تفریحی توریستی با رویکرد احیای شاخص های معماری بومی بپردازد. با توجه به اینکه روش انجام پژوهش به نوع و جوهره پژوهش بستگی دارد، در این نوشتار نیز ابتدا مباحث نظری موردبررسی قرار می گیرد و سپس یک نمونه داخلی و خارجی تحلیل می گردند. روش انجام تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای انجام می گیرد و درنهایت راهکارهای طراحی مجتمع تفریحی توریستی با رویکرد احیای شاخص های معماری بومی ارائه می گردد. در هر منطقه معماری بومی گنجینه ای ارزشمند برای آن منطقه به شمار می رود که عدم توجه به آن باعث از دست رفتن فرصت های اقتصادی و اجتماعی است جذب گردشگر ازجمله امکاناتی است که توجه به معماری بومی را به دنبال خود دارد که درنهایت منجر به پایداری اقتصادی شهرها و روستاها و توسعه آن ها می گردد. به همین خاطر معماری بومی به عنوان پاسخی پایدار به بستر خود می تواند فرصت مناسبی برای جذب گردشگران باشد.

کلیدواژه ها:

تفریحی-توریستی ، معماری بومی ، صنعت گردشگری ، گردشگر.