بررسی رابطه دولت بر حاشیه نشینی با متغیر میانجی سرمایه اجتماعی و مهاجرت در کلان شهر اصفهان

پس از انقلاب اسلامی رشد چشمگیر جمعیت ، گسترش دامنه و مداخلات دولت در زمینه رشد شتابان شهری و افزایش میزان مهاجرت ، مساله حاشیه نشینی و فرسایش سرمایه اجتماعی را پدید آورده است . جامعه آماری این پژوهش ۲۰۰ نفر از مسئولان و کارشناسان استانداری ، فرمانداری ، شهرداری ، شورای اسلامی و اداره مسکن و شهرسازی شهر اصفهان است که به روش نمونه گیری در دسترس همه جامعه آماری به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند . هدف از این پژوهش بررسی رابطه میان متغیر مستقل دولت با متغیر حاشیه نشینی، سرمایه اجتماعی، مهاجرت، حاشیه نشینی و مهاجرت و حاشیه نشینی و سرمایه اجتماعی است. روش پژوهش کاربردی-میدانی و از نوع پیمایشی - توصیفی و همبستگی و روش گردآوری اطلاعات به صورت تلفیق کتابخانه ای میدانی و از نوع پرسشنامه می باشد. در پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته ی ۵۱سوالی که دارای روایی صوری و محتوایی بوده و پایایی آن به روش ضریب آلفای کرونباخ ۰.۹۵۶ به دست آمده استفاده شده است . برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماریSPSS و AMOSاستفاده شده است . نتایج نشان داد که بین تمام متغیرهای پژوهش رابطه معنادار وجود دارد به عبارتی دولت به میزان ۴۴۳/۰ با مهاجرت، ۴۹۷/۰ با سرمایه اجتماعی و ۷۴۳/۰ با حاشیه نشینی رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

نقش دولت ، حاشیه نشینی ، سرمایه اجتماعی ، مهاجرت .