ارائه چارچوب توسعه دیپلماسی علمی ج.ا.ایران مبتنی بر قابلیتهای دانشگاههای علوم انسانی (نمونه مطالعه: دانشگاه امام صادق(ع))

هدف: هدف از انجام این پژوهش، ارائه مدل پارادایمی و نظام مند توسعه دیپلماسی علمی کشور، مبتنی بر مصاحبه های اساتید، خبرگان و متخصصان حوزه دیپلماسی علمی در دانشگاههای علوم انسانی بود. روش: این پژوهش مبتنی بر راهبرد پژوهشی داده بنیاد و بر اساس رویکرد نظام مند استراوس و کوربین به دنبال استخراج مدل پارادایمی توسعه دیپلماسی علمی است. بدین منظور ابتدا ۱۸ نفر از اساتید، خبرگان و متخصصان حوزه دیپلماسی علمی در دانشگاه امام صادق(ع) شناسایی و با آنان مصاحبه شد و در مرحله بعد، با فرآوری داده ها و مفاهیم، مقوله های سطح ۱ و سطح ۲ مدل پارادایمی استخراج شد. یافته ها: با طی مراحل پژوهشی داده بنیاد، هرکدام از مقوله های سطوح ۱و۲ شناسایی شده، با توجه به سنخیت موضوعی ذیل مقوله های پارادایمی شرایط علی، شرایط زمینه ای، شرایط واسطه ای، راهبردها و مقوله محوری دسته بندی شدند. نتیجه گیری: حرکت به سمت توسعه دیپلماسی علمی، در دانشگاه امام صادق(ع) با توجه به قابلیتهای پویای آن، شرایط و عوامل ویژه ای دارد و ظرافتهای خاصی را در طراحی ها می طلبد. ارتقای قابلیتهای دانشگاه، تقویت جایگاه بین المللی ج.ا.ایران، مقابله با کژکارکردهای دیپلماسی علمی در دانشگاههای علوم انسانی و تحقق ماموریت ج.ا.ایران نسبت به مستضعفین جهان اسلام، از جمله پیامدها و نتایج پیاده سازی چارچوب توسعه دیپلماسی علمی در دانشگاههای علوم انسانی است.  

کلیدواژه ها:

دیپلماسی علمی ، ارتباطات بین المللی ، قابلیتهای پویا ، دانشگاه امام صادق(ع)