بررسی نقش محبت به خداوند بر رشد برخی فضائل اخلاق فردی از نگاه قرآن و حدیث

رشد فضائل اخلاق فردی از جمله اهداف بعثت پیماران و اوصیاء آنان است، این مسئله معلول علل وعوامل فراوانی از جمله محبت به خداوند متعال است. مقاله حاضر با روش توصیفی - تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای - نرم افزاری و با استناد به ایات قران کریم و روایات معصومان (ع)، نقش محبت به خدا را در رشد ، برخی از فضائل اخلاق فردی چون خودسازی، صبر، بلند همتی، تقوا، شرح صدر و آرامش که در زندگی امروزه به دلیل عدم شناخت، بی توجهی، دلبستگی های مادی و کم محبتی به خداوند مورد غفلت قرار گرفته اند. بررسی می کند نتایج حاصله از این قرار است که محبت به خدا با در رشد برخی از فضائدل اخلاق فردی چون خودسازی، صیر ، بلندهمتی، تقوا، شرح صدر و آرامش که در زندگی امروزه به دلیل عدم شناخت، بی توجهی، دلبستگی های مادی و کم محبتی به خداوند مورد غفلت قرار گرفته اند. بررسی می کند. نتایج حاصله از این قرار است که محبت به خدا با همه اقسامش (فطری، اکتسابی، و موهبتی) نقش موثری در رشد فضائل اخلاق فردی داشته و از کلیدی ترین حلقه های موفقیت در دنیا وآخرت است زیرا آیات قرآن علت غایی آفرینش آدم را حب به مبدا متعال دانسته و نتیجه تخلف ناپذیر محبت، مشابهت و همراهی با محبوب است. لذا شناخت آموزه های اسلام در این باب و بررسی نقش آنها بر رشد فضائل اخلاق فردی منظور به تضمین آن اهداف عالیه می شود، زیرا هر رفتار واندیشه ای که از آدمی سر می زند، تاثیری بر روان و درونش دارد و در عمران یا ویرانی شخصیت موثر است، پس دوستدار خداوند، تمام سعی خود را در جهت تعامل با خداوند، دیگران و هستی به کار می گیرد تا براساس یک سری ضوابط و پایبندی، به آنها سرنوشت خود را رقم زند. بنابراین می توان گفت که دوست داشتن، قوی ترین عاملی است که می تواندانسان را به حرکت در مسیر دلخواه محبوب و متخلق شدن به اخلاق او تحریک کند.

کلیدواژه ها:

محبت ، محبت به خدا ، اخلاق ، اخلاق فردی.