مقایسه بروز علائم بالینی ترومبوز ورید عمقی در بیهوشی عمومی و بیحسی نخاعی بعد از عمل جراحی هیسترکتومی شکمی

مقدمه: با توجه به اینکه روش بیهوشی در بروز علائم بالینی ترومبوز ورید عمقی (DVT) پس از هیسترکتومی شکمی دخیل است و این موضوع می­تواند در ابتلاء به ترمبوز ورید عمقی موثر باشد و عدم اطلاع دقیق از بروز و یا عدم بروز آن منجر به شروع درمان می­شود، مطالعه حاضر با هدف مقایسه بروز علائم بالینی DVT در بیهوشی عمومی و بی­حسی نخاعی بعد از عمل جراحی هیسترکتومی شکمی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی طی سال های ۹۹-۱۳۹۸ با مشارکت ۷۰ زن بعد از عمل هیسترکتومی شکمی که به یکی از دو روش بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، در بیمارستان الزهراء تبریز انجام شد. تشخیص DVT به وسیله چک لیست علائم بالینی و سونوگرافی داپلر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون­های آماری تی تست و کای اسکوئر انجام شد. میزانp  کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بروز علائم بالینی DVT در بیماران دریافت کننده بیهوشی عمومی ۱۴/۱۷% و در بیماران دریافت کننده بی­حسی نخاعی ۸۵/۲۲% بود که بروز این علائم در گروه بیماران دریافت کننده بی­حسی نخاعی به طور غیرمعناداری بالاتر از گروه دریافت کنندگان بیهوشی عمومی بود (۱۰۳/۰=p)؛ با این حال بروز این عارضه پس از انجام سونوگرافی داپلر در هر دو گروه برابر صفر بود. نتیجه گیری: بروز علائم بالینی DVT در زنان کاندید هیسترکتومی شکمی که به یکی از دو روش بیهوشی عمومی و بی­حسی نخاعی تحت جراحی قرار گرفته بودند، تفاوت معنادار نداشت؛ به این معنا که نوع روش بیهوشی در بروز ترومبوز ورید عمقی سهمی ندارد.

کلیدواژه ها:

بی­حسی نخاعی ، بیهوشی عمومی ، ترومبوز ورید عمقی ، هیسترکتومی شکمی