شناسایی عوامل موثر در حفظ و تحیکم قرار دادهای بین المللی

اصولا فرض اولیه طرفین قرارداد در زمان انعقاد آن، اجرای قرار داد با حسن نیت و صداقت تمام است؛ اما ممکن است بنا به دلایلی یکی از طرفین یا هر دوی آنها در زمانی که باید به تعهد خویش عمل کنند، جزئا یا کلا از اجرای آن سر باز زنند. هر چند در بیشتر موارد، نقض قرار داد به سبب عدم اجرای تمام یا قسمتی از آن در سر رسید صورت می گیرد. اما گاه از اوضاع و احوال نوعی بر اجرای عقد، نقض قرار داد پیش از رسیدن موعد اجرای آن قابل پیش بینی است؛ از آن جمله که انجام تعهد طرف قرار داد براساس سیر متعارف امور و یاداده های فنی نباشد. تنوع موضوعات قراردادی و گستره وسیع آن باعث شده که حقوق حاکم بر آن در حقوق بین الملل، بیع همواره در مرکز توجه و بحث ها باشد. در حقوق ایران ماده ۹۶۸ قانون مدنی، مورد بررسی های متعدد بوده است. با توجه به ماده ۱۰ قانون مدنی متعاقدین ایرانی و یا ایرانی و خارجی حق انتخاب حقوق حاکم بر قرارداد را دارند، زیرا اصلحاکمیت اراده» از اصول مسلم حقوقی در حقوق بین الملل بیع است. و در صورت فقدان آن عناصر جایگزین متفاوتی از طرف حقوق های مختلف ارائه شده است. که از بین آنها « حقوقی که با قرارداد بیشترین و نزدیک ترین پیوندها را دارد» در راه پیدا کردن گستره جهانی است. در این مطالعه به روش توصیفی – تحلیلی، در صدد بررسی عوامل موثر بر تحکیم قراردادهای بین المللی می باشیم. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد بی ثباتی در قراردادها بازارهای داخلی را به شدت تحت تاثیر قرار داده و در بازارهای بین المللی موجب بی اعتمادی داد و ستد کنندگان می شود. و در نتیجه در فضای اقتصادی نا امنی های شدیدی را ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

حفظ ، تحکیم ، قراداد بین المللی ، حقوق تجارت بین الملل