مولفه های تحقق احساس شادمانی در اسلام

شادی و شادمانی حالت و روحیه ای پیش برنده در انسان است و به لحاظ روانی، نشان سلامت انسان تلقی می­شود. با این حال، لفظ «شادی» یا «نشاط» عنوانی کلی و مبهم است و شمول معنایی متعدد و گاه متضادی دارد. علاوه بر این، شادی و نشاط مطلوب (که مورد تایید آموزه های دینی است) دایره محدودتری را در مقایسه با مطلق شادی و شادمانی دارا بوده و مصادیق مشخصی را شامل می­شود. این مصادیق، گاه منطبق با شادی مصطلح در جامعه نبوده و سطوح متفاوتی را نیز شامل می­شود. سطوحی که حوزه­های متعدد معنوی، اخلاقی و عملی را در برمی­گیرد. در این مقاله، به شکل گسترده­ای بر توان­مندی و جامعیت تعالیم دینی در تحقق حیات توام با شادمانی برای انسان تاکید شده و از طریق تعالیم دینی مندرج در قرآن و سنت روایی، الگویی برای کسب شادمانی مطلوب دینی استخراج شده است. در این الگو، چیستی شادی مطلوب معرفی و راه­های کسب آن مشخص شده است. بر این اساس، انسان برای کسب و تجربه احساس شادی و نشاط مطلوب دینی، باید با رجوع به تعالیم اسلامی گام بردارد. این کار هم سربلندی و نتیجه دهی در انتخاب را برای انسان تضمین می کند و هم راهی را عرضه می دارد که در آن انسان دچار آفت و آسیب دینی نشود.

کلیدواژه ها:

غم و شادی ، ممدوح و مذموم ، الگوی شادکامی ، حیات مادی و معنوی ، عوامل شادی افزا